Do 1 stycznia 1976 pełnił funkcję dworca towarowego oraz posterunku bocznicowego szlakowego. W tymże roku otwarta została tutaj pierwsza w kraju baza montażowa rozjazdów kolejowych oraz zakład napraw pojazdów szynowych i drezyn jako Odcinek Robót Zmechanizowanych PKP. Pozwoliło to na maksymalne skrócenie cyklu wymiany rozjazdów, bo wszelkie prace przygotowawcze i montażowe odbywały się na miejscu w tej wysoce zmechanizowanej bazie. Dzięki temu przyczyniło się to także do mechanizacji samej wymiany rozjazdów na trasie. Skróciło to kilkakrotnie czas pracy w torach.
W latach 1941–1944 niemieccy okupanci rozbudowali go na potrzeby wojenne, zatrudniając polskich robotników skierowanych przez urzędy pracy.
Do potrzeb pasażerskich przystosowany został w 1989 r. Zbudowane zostały wtedy 2 perony z dwoma krawędziami peronowymi. Na przystanku zamontowano oświetlenie i wybudowano murowany budynek, w którym znajdowała się kasa i poczekalnia. Aktualnie okienko kasowe jest zamurowane, a cały budynek opuszczony i zamknięty. Obok peronów znajduje się przejazd kolejowo-drogowy.