Leon Kończak

Leon Kończak
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1914
Bochum

Data śmierci

11 września 1948

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski juniorów
złoto Lwów 1936 gra pojedyncza
Mistrzostwa Polski
srebro Szczecin 1948 gra pojedyncza
srebro Szczecin 1948 gra podwójna

Leon Kończak (ur. 7 kwietnia 1917 w Bochum[1], zm. 11 września 1948) – polski tenisista grający w barwach klubu sportowego Pogoń.

Kariera tenisowa

Był od najmłodszych lat związany z Pogonią Katowice. Swą karierę sportową rozpoczął mając 14 lat. W roku 1936 zdobył mistrzostwo Polski juniorów[2]. Podobnie w roku kolejnym wygrywał mecze m.in. z Władysławem Skoneckim 6:1, 6:2 i Ksawerym Tłoczyńskim 6:4, 6:4, 7:5. W roku 1939 zdobył trzecie miejsce na międzynarodowym turnieju w Rydze.

W latach 1945–1947 sklasyfikowany był na trzecim miejscu na liście krajowej. W roku 1947 zwyciężył Anglika Bartona oraz Czechosłowaków Verbę i Zabrodskiego. Największe sukcesy sportowe osiągnął w roku 1948, zdobywając wicemistrzostwo Polski w grze pojedynczej i podwójnej[3] oraz zwyciężając nad Rumunem Christianem Caralulisem. Nieuleczalna choroba nowotworowa zaatakowała nagle jego organizm i zmarł w wieku 31 lat.

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Ziemba (red.), Leon Kończak, „Sport i Wczasy” (65), Katowice: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 13 września 1948, s. 1 [dostęp 2020-10-13] (pol.).
  2. ↑ Mistrzostwa Polski juniorów. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2019-11-18]. (pol.).
  3. ↑ Mistrzostwa Polski kobiet i mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2019-11-18]. (pol.).

Bibliografia

  • Rozprawy naukowe. T. XV. AWF Wrocław, 1980.