Layla and Other Assorted Love Songs – jedyny album studyjny anglo-amerykańskiej grupy blues rockowej Derek and the Dominos.

Album wydany został w listopadzie 1970, przy umiarkowanej sprzedaży i mieszanych recenzjach. Zadebiutował na 16. miejscu na liście Pop Albums Billboardu, natomiast w Wielkiej Brytanii nigdy nie pojawił się na listach przebojów. W roku 2003 telewizja VH1 umieściła go na miejscu 89. na liście największych albumów wszech czasów. Pierwsze wydanie na płycie CD pojawiło się w roku 1983.

W 2003 album został sklasyfikowany na 115. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”^[7].

Zespół, który nagrał album Layla and Other Assorted Love Songs powstał z frustracji Claptona spowodowanej rozgłosem, który uzyskały jego poprzednie zespoły – Cream oraz Blind Faith.

Do pracy w nagrywaniu albumu Eric zaprosił Duane’a Allmana, którego podziwiał m.in. z albumów Arethy Franklin. Natomiast Duane miał do Erica wielki szacunek. Współpraca obu gitarzystów stała się możliwa dzięki Tomowi Dowdowi, który był producentem ich obu. Choć początkowo Duane miał zagrać w zaledwie kilku utworach, w końcu zagrał w prawie wszystkich, co Bobby Whitlock skwitował: „Pomógł wydobyć to, co najlepsze w nas wszystkich”.

Większość z utworów na albumie została napisana przez Claptona i Whitlocka, jednak pojawiło się również kilka klasyków, w tym standardy bluesowe "Nobody Knows You When You're Down and Out", "It's Too Late", "Have You Ever Loved a Woman", oraz "Key to the Highway".

1.	"I Looked Away" (Eric Clapton, Bobby Whitlock)	3:05
2.	"Bell Bottom Blues" (Clapton)	5:02
3.	"Keep on Growing" (Clapton, Whitlock)	6:21
4.	"Nobody Knows You When You're Down and Out" (Jimmie Cox)	4:57
		19:25

1.	"I Am Yours" (Clapton, Nezami)	3:34
2.	"Anyday" (Clapton, Whitlock)	6:35
3.	"Key to the Highway" (Charles Segar, Willie Broonzy)	9:40
		19:49

1.	"Tell the Truth" (Clapton, Whitlock)	6:39
2.	"Why Does Love Got to Be So Sad?" (Clapton, Whitlock)	4:41
3.	"Have You Ever Loved a Woman" (Billy Myles)	6:52
		18:12

1.	"Little Wing" (Jimi Hendrix)	5:33
2.	"It's Too Late" (Chuck Willis)	3:47
3.	"Layla" (Clapton, Jim Gordon)	7:04
4.	"Thorn Tree in the Garden" (Whitlock)	2:53
		19:17

W większości wersji CD, wszystkie utwory pojawiają się na jednej płycie.

• Eric Clapton – gitary prowadzące i rytmiczne, główny wokal
• Bobby Whitlock – organy, fortepian, wokal, gitara akustyczna
• Jim Gordon – perkusja, instrumenty perkusyjne, fortepian
• Carl Radle – gitara basowa, instrumenty perkusyjne
• Duane Allman – gitara slide i gitara prowadząca (utwory 4 - 14)

• Tom Dowd – Główny producent
• Ron Albert – Inżynier dźwięku
• Chuck Kirkpatrick – Inżynier dźwięku
• Howie Albert – Inżynier dźwięku
• Carl Richardson – Inżynier dźwięku
• Mac Emmerman – Inżynier dźwięku
• Dennis M. Drake – Mastering
• Emile Théodore Frandsen de Schomberg – Obraz na okładce "La Fille au Bouquet" [1]

• Bill Levenson – Producent
• Steve Rinkoff – Mikser
• Dan Gellert – Inżynier dźwięku
• Bob Ludwig – Mastering
• Scott Hull – Edycja Cyfrowa
• Gene Santoro – Esej
• Mitchell Kanner – Dyrektor Artystyczny
• George Lebon – Dyrektor Artystyczny

• "Layla" / "Bell Bottom Blues" (Polydor Records, 1970)
• "Layla" / "I Am Yours" (Atco Records, 1971)
• "Bell Bottom Blues" / "Keep On Growing" (Polydor Records, 1971)
• "Bell Bottom Blues" / "Little Wing" (RSO Records, 1973)

• Opis pierwszego spotkania Claptona z Duanem. whereseric.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-10)].
• Zbiór recenzji
• Layla Sessions. allmanbrothers.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-05)].
• Derek Trucks na temat występów z Erikiem Claptonem. harpmagazine.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-22)].