Lanciere – włoski niszczyciel z początku XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z jedenastu jednostek typu Soldato. Okręt został zwodowany 28 lutego 1907 roku w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui, a do służby w Regia Marina wszedł w sierpniu 1907 roku. W 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec, a z listy floty została skreślona w marcu 1923 roku.
Projekt i budowa
„Lanciere” był jednym z jedenastu bliźniaczych niszczycieli – ostatniej serii jednostek tej klasy wzorowanych na projektach stoczni brytyjskich[1]. Okręty, zaprojektowane w stoczni Ansaldo(inne języki), zbliżone były wielkością i parametrami do typu Nembo, lecz posiadały szereg udoskonaleń wynikających z doświadczeń eksploatacyjnych poprzedników[2][3].
Okręt został zbudowany w stoczni Ansaldo w Genui[2][4]. Stępkę niszczyciela położono 24 lipca 1905 roku, został zwodowany 28 lutego 1907 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 1 sierpnia 1907 roku[2][5].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 65 metrów (64,4 metra na linii wodnej), szerokości 6,1 metra i zanurzeniu 2,1 metra[2][6]. Wyporność normalna wynosiła 395 ton, a pełna 412 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały moc pomiędzy 5954 a 6392 KM), do których parę dostarczały trzy kotły Thornycroft(inne języki)[2][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 28,5 węzła[2][6]. Okręt zabierał zapas 90 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 1200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 400 Mm przy prędkości 23,5 węzła)[1][2][a].
Niszczyciel był uzbrojony w cztery pojedyncze działa dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo M1897 L/40[2][7]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min[9]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (17,7 cala), na jego pokładzie można było umieścić 10 min morskich[1][2].
Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 52 podoficerów i marynarzy[2][7].
Służba
W latach 1910–1912 podwyższono tylny maszt, zrównując jego wysokość z masztem głównym[2]. 1 lipca 1921 roku niszczyciel został przeklasyfikowany na torpedowiec[2][5]. Jednostka służyła do 4 marca 1923 roku, kiedy została skreślona z listy floty[2][5].
Uwagi
- ↑ Według The Naval Annual 1912 zapas węgla wynosił 82 tony[8].
Przypisy
- ↑ a b c d Ivan Gogin: "Soldati", 1st (ARTIGLIERE) group destroyers (1907-1910). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 268.
- ↑ Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001, s. 182.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
- ↑ a b c Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 67.
- ↑ a b J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
- ↑ a b c Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 66.
- ↑ T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1912. Portsmouth: 1912, s. 258.
- ↑ Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.
Bibliografia
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1912. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1912. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7. Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Ivan Gogin: "Soldati", 1st (ARTIGLIERE) group destroyers (1907-1910). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7. Brak numerów stron w książce
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
| I grupa |
|
|---|
| II grupa |
|
|---|
| III grupa |
|
|---|
