Lajos Bárdos (ur. 1 października 1899 w Budapeszcie, zm. 19 listopada 1986 tamże[1][2]) – węgierski kompozytor, dyrygent chóralny i muzykolog.
Życiorys
W latach 1920–1925 studiował w konserwatorium w Budapeszcie u Alberta Siklósa, Zoltána Kodálya i Artúra Harmata[2]. Od 1925 do 1929 roku pracował jako nauczyciel muzyki i dyrygent chóru w szkole średniej[1]. W latach 1928–1967 był profesorem konserwatorium w Budapeszcie[1][2], wprowadził w tym okresie do programu nauczania historię muzyki kościelnej, teorię muzyki i prozodię oraz kształcenie dyrygentów chóralnych[1]. Dyrygował chórami Cecília Kórus (1926–1941), Palestrina Kórus (1929–1933), Budapest Kórus (1941–1947) oraz chórem kościoła św. Macieja w Budapeszcie (1942–1962)[1][2]. W latach 1931–1950 był redaktorem czasopisma „Magyar Kórus”[1].
Swoją działalnością przyczynił się do podniesienia węgierskiej muzyki chóralnej na poziom międzynarodowy[1][3], był orędownikiem tworzenia chórów na prowincji[1]. Otrzymał nagrodę im. Ferenca Erkela (1953) i nagrodę im. Kossutha (1955) oraz tytuł Zasłużonego Artysty Węgierskiej Republiki Ludowej (1954)[1]. Był autorem prac na temat chorału gregoriańskiego[3], a także studiów na temat twórczości Liszta (1968 i 1976), Bartóka (1970 i 1971), Strawinskiego (1971) i Kodálya (1972)[2]. Komponował utwory wokalne i kameralne[2], dokonywał też aranżacji pieśni ludowych[3].
Przypisy
.jpg)
