Główny łańcuch rozciąga się południkowo, a długość pasma w kierunku północ-południe wynosi 83 km, natomiast szerokość 70 km. Najwyższym szczytem jest Mount Peale, osiągający wysokość 3877 m n.p.m.[2][5]
Widok na góry z wjazdu do Parku Narodowego Arches
Góry La Sal Mountains są drugim pod względem wysokości pasmem w stanie Utah (po Uinta Mountains). Są często podziwianym pasmem górskim ze względu na ich doskonałą widoczność z bardzo popularnych parków narodowych Arches i Canyonlands, tym bardziej że aż 12 szczytów przekracza wysokość 3650 m n.p.m., z co najmniej 100 metrowym przewyższeniem[6].
Nazwę górom nadała ekspedycja badawcza (Dominguez–Escalante) przeprowadzona w 1776 roku przez dwóch hiszpańskich franciszkanów. Nazwa góry solne najprawdopodobniej spowodowana była błędnym przeświadczeniem, że góry w tym klimacie nie mogły być pokryte śniegiem, lecz solą i dlatego szczyty z daleka były białe. Temperatura latem w tym rejonie często przekracza 40 °C[6]. Późniejsze odkrycie pokładów soli w dolinach otaczających góry zainspirowało badaczy do innej hipotezy, a mianowicie iż nazwa pochodzi od tychże pokładów soli[6].
Geografia
Góry La Sal Mountains prawie w całości są objęte ograniczeniem działalności człowieka i wchodzą w skład obszaru chronionego o statusie United States National Forest. Nazwa obszaru to Manti-La Sal National Forest[7][8]. Obszar chroniony został utworzony w latach 1906-1907 decyzją prezydentaTheodore’a Roosvelta. W połowie XX wieku obszar dwukrotnie powiększono[9]. Obecnie cały obszar obejmuje około 5700 km²[10].
Łańcuch La Sal zbudowany jest ze skał magmowych, które w wyniku działalności wulkanicznej zostały przepchnięte przez istniejące wcześniej skały osadowe, które tworzą pozostałą część Płaskowyżu Kolorado[8]. Linia drzew rozciąga się do około 3 tys. metrów nad poziom morza (w zależności od wystawy), a powyżej są trawiaste stoki tundrowe, na których znajduje się wiele dzikich roślin kwitnących, w tym kilka gatunków endemicznych[8]. Góry pokryte są śniegiem do czerwca, jednak na szczytach pokrywę śnieżno-lodową można spotkać przez cały rok[6].
Turystyka
Mimo iż góry objęte są ochroną to jest do nich dostęp dla turystów. Na szczyty i wierzchołki prowadzi szereg szlaków[6]. Zdobywanie wierzchołków w okresie do lipca wymaga specjalistycznego sprzętu ze względu na oblodzenie. Istnieją także trasy wspinaczkowe, dostępne wyłącznie przy użyciu sprzętu alpinistycznego[6]. Na terenie gór wyznaczone są miejsca kempingowe. Samochodem do gór najlepszy dostęp jest drogą U.S. 191, która wraz z lokalną drogą UT 128 tworzy malowniczą, widokową pętlę (ang. La Sal Mountain Loop Road), o długości 108 km, wijącą się pomiędzy La Sal Mountains a parkiem narodowym Arches[11].
