Urodził się na wsi, był synem prowincjonalnego nauczyciela. Od najmłodszych lat wykazywał zdolności plastyczne, dzięki stypendium, które przyznał mu Aleksander Colonna-Walewski, mógł ukończyć studia artystyczne w École des Beaux-Arts. Jego nauczycielem był Horace Lecoq de Boisboudran (1802-1897), który nauczał malarstwa metodą polegającą na zapamiętywaniu.
Lhermitte debiutował w paryskim Salonie w 1864, w czasie długich lat aktywności artystycznej był wielokrotnie nagradzany m.in. w 1884 otrzymał Legię Honorową w 1910 Krzyż Komandorski Legii Honorowej, a w 1889 Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu[1].
Artysta malował przede wszystkim realistyczne sceny ilustrujące pracę i proste życie na wsi. Szczególną uwagę zwracał na macierzyństwo i relacje matka-dziecko. Posługiwał się początkowo techniką olejną, później preferował pastele, wykonywał też akwaforty. Był aktywny do ostatnich lat życia, jego prace eksponowane są muzeach na całym świecie m.in. w Paryżu, Bostonie, Waszyngtonie, Chicago, Montrealu i Moskwie[2]
