Kworum Dwunastu Apostołów^[1], czasem również Rada Dwunastu Apostołów^[2] – drugi najwyższy organ zarządzający w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich^[3][4].

W strukturze organizacyjnej Kościoła znajduje się po Pierwszym Prezydium^[5] oraz przed Prezydium Siedemdziesięciu. Składa się z dwunastu apostołów, których rolą jest bycie szczególnymi świadkami Jezusa Chrystusa^[4]. By wypełnić swoje podstawowe zadanie, członkowie tego gremium zazwyczaj intensywnie podróżują po świecie^[6][5]. Po śmierci proroka (prezydenta) Kościoła, Kworum tymczasowo przejmuje rządy w kościele^[7], do czasu wyboru i wyświęcenia kolejnego przywódcy^[3]. Do innych jego zadań należy nadzór rozmaitych obszarów dotyczących ogólnego funkcjonowania Kościoła, w tym pracy misjonarskiej oraz budowy świątyń^[5].

Zwyczajowo Kworum przewodniczy apostoł z najdłuższym stażem apostolskim^[7]. Jeżeli zostaje on niemniej powołany w skład Pierwszego Prezydium, jego obowiązki przejmuje, tymczasowo, apostoł z drugim najdłuższym stażem^[8]. Zgodnie z mormońską tradycją przewodniczący Kworum zajmuje pierwszą pozycję w kościelnej linii sukcesji^[8][9]. Jego wewnętrzne procedury oraz sposób funkcjonowania rzadko podawane są do wiadomości publicznej^[10], natomiast wiadomo, iż decyzje w nim podejmowane są zgodnie z zasadą jednomyślności^[11][6].

Pierwsi członkowie Kworum wybrani zostali 14 lutego 1835, przez tak zwanych trzech świadków Księgi Mormona^[12]. Do 2018 zasiadało w nim nieco ponad 100 apostołów^[13].

Według mormońskiej teologii Kworum jest bezpośrednim sukcesorem apostołów powołanych przez Chrystusa^[14]. Wszyscy jego członkowie są wyświęceni w kapłaństwie Melchizedeka^[15][8], jednym z dwóch typów kapłaństwa powszechnie występujących w Kościele. Jako apostołowie są wybierani pod natchnieniem przez urzędującego proroka (prezydenta)^[15]. Dzierżą również klucze kapłaństwa^[15]. Zgodnie z doktryną Kościoła mężczyźni, zasiadający w Kworum uznawani są za proroków, widzących i objawicieli, podobnie jak członkowie Pierwszego Prezydium^[10].

Analogiczne gremia istnieją również w innych wyznaniach zaliczanych do ruchu świętych w dniach ostatnich, w tym w Społeczności Chrystusa^[16], Kościele Chrystusa – Obszarze Świątyni^[17] czy w Kościele Jezusa Chrystusa^[18].

Na podstawie materiału źródłowego^[19]:

• Thomas B. Marsh (1835–1839)
• Brigham Young (1839–1847)
• Orson Hyde (1847–1875)
• John Taylor (1875–1880)
• Wilford Woodruff (1880–1889)
• Lorenzo Snow (1889–1898)
• Franklin D. Richards (1898–1899)
• Brigham Young, Jr. (1899–1901)
• Joseph F. Smith (1901)
• Brigham Young, Jr. (ponownie, 1901–1903)
• Francis M. Lyman (1903–1916)
• Heber J. Grant (1916–1918)
• Anthon H. Lund (1918–1921)
• Rudger Clawson (1921–1943)
• George Albert Smith (1943–1945)
• George F. Richards (1945–1950)
• David O. McKay (1950–1951)
• Joseph Fielding Smith (1951–1970)
• Harold B. Lee (1970–1972)
• Spencer W. Kimball (1972–1973)
• Ezra Taft Benson (1973–1985)
• Marion G. Romney (1985–1988)
• Howard W. Hunter (1988–1994)^[20]
• Gordon B. Hinckley (1994–1995)^[21]
• Thomas S. Monson (1995–2008)^[22]
• Boyd K. Packer (2008–2015)^[23]
• Russell M. Nelson (2015–2018)^[24]
• Dallin H. Oaks (od 2018)^[25]

• Rudger Clawson (1918–1921)^[26]
• Joseph Fielding Smith (1950–1951)^[27]
• Spencer W. Kimball (1970–1972)^[28]
• Howard W. Hunter (1985–1988)^[20]
• Boyd K. Packer (1994–1995, 1995–2008)^[23]
• M. Russell Ballard (2018–2023)^[29]
• Jeffrey R. Holland (od 2023)^[30]

• Stephen H. Heath. Notes on Apostolic Succession. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 20 (2), s. 44–57, 1987. University of Illinois Press. ISSN 1554-9399.