PROFILPELAJAR.COM

Kutaisi
ex AB-30
	; Bliźniaczy AB-29
Klasa	okręt patrolowy
Typ	Turk
	Historia
Stocznia	Haliç Shipyard
	Turecka Marynarka Wojenna
Nazwa	TCG AB-30
Wejście do służby	21 lutego 1969
	Siły Morskie Gruzji
Nazwa	Kutaisi
Wejście do służby	5 grudnia 1998
	Straż Wybrzeża Gruzji
Nazwa	Kutaisi
Wejście do służby	2012
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	170 ts pełna
Długość	40,2 m
Szerokość	6,4 m
Zanurzenie	1,7 m
	Napęd
	4 silniki wysokoprężne o mocy 9600 KM + 2 silniki wysokoprężne o mocy 300 KM, 2 śruby
Prędkość	22 węzły
	Uzbrojenie
	1 armata plot. 40 mm Bofors; 1 armata plot. 20 mm Oerlikon; 1 × IV wyrzutnia rbg Mk 20 Mousetrap; bomby głębinowe
Załoga	31

Kutaisi (ქუთაისი), poprzednio TCG AB-30 – turecki, następnie gruziński okręt patrolowy tureckiego typu Turk. Wszedł do służby w Tureckiej Marynarce Wojennej 21 lutego 1969 roku pod nazwą AB-30, nosząc numer burtowy P 1230, następnie P 130. W 1998 roku został przekazany Gruzji, wchodząc do służby w Siłach Morskich Gruzji pod nazwą „Kutaisi” (numer burtowy 202). Od 2009 roku służył w Straży Wybrzeża Gruzji, z numerem burtowym P 22.

Zamówienie i budowa

Okręt należał do 12 dużych patrolowców typu Turk, zbudowanych w Turcji dla jej marynarki na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, noszących oznaczenia od AB-25 do 36^[1]. AB-30 został zbudowany w stoczni Haliç Shipyard, która zbudowała większość okrętów tego typu, i oddany do służby 21 lutego 1969 roku^[1].

Opis

Kadłub i napęd

Wyporność pełna okrętu wynosiła 170 ton angielskich^[1]. Długość wynosiła 42 m, szerokość 6,4 m, a zanurzenie 1,7 m^[1]. Załogę jednostki jako okrętu wojennego stanowiło 31 ludzi, w tym 3 oficerów^[1]. W służbie Straży Wybrzeża załogę stanowiło 20 ludzi, w tym 6 oficerów^[2].

Główny napęd stanowiły cztery silniki wysokoprężne SACM-AGO V16 CSHR o łącznej mocy 9600 KM^[1]. Okręt ponadto miał dwa silniki wysokoprężne dla prędkości ekonomicznej o łącznej mocy 300 KM^[1]. Silniki pracowały na dwie śruby^[1]. Prędkość maksymalna wynosiła 22 węzły^[1]. W służbie Straży Wybrzeża (po remoncie) napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężne AGO V12 o łącznej mocy 4000 KM, a prędkość maksymalna wynosiła 16 węzłów^[2]. Zasięg po remoncie wynosił 600 Mm przy prędkości 12 w^[2].

Uzbrojenie

Uzbrojenie AB-30 stanowiła pierwotnie jedna armata przeciwlotnicza kalibru 40 mm Bofors L/70 (na rufie) i jedno działko przeciwlotnicze 20 mm Oerlikon (na dziobie)^[1]^[3]. Uzupełniały je dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm^[1]. Okręt mógł pierwotnie zwalczać okręty podwodne za pomocą czteroprowadnicowej wyrzutni rakietowych bomb głębinowych Mk 20 Mousetrap o zasięgu 200 m i masie pocisków 50 kg^[1]. Uzbrojenie to uzupełniała zrzutnia klasycznych bomb głębinowych^[1]. Według roczników flot, prawdopodobnie w służbie gruzińskiej okręt nie miał już wyrzutni rakietowych bomb głębinowych^[1].

W służbie Straży Wybrzeża podawane jest uzbrojenie z dwóch armat 40 mm Bofors L/60 i dwóch działek przeciwlotniczych 23 mm ZU-23^[2]. Nadal uzupełniały je dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm^[2].

Wyposażenie

Okręty tego typu miały stację radiolokacyjną do wykrywania okrętów nawodnych Racal Decca(inne języki) pracującą w paśmie I^[1]. Były ponadto wyposażone w sonar do wykrywania i ataku okrętów podwodnych Plessey PMS 26^[1]. W służbie marynarki Gruzji „Kutaisi” zachował radar Racal Decca, lecz prawdopodobnie nie miał sprawnego sonaru^[3]. W służbie Straży Wybrzeża po remoncie okręt miał radar JRC (pasmo I)^[2].

Służba

Okręt wszedł do służby w Tureckiej Marynarce Wojennej 21 lutego 1969 roku, pod oznaczeniem TCG AB-30^[1]. Nosił numer burtowy P 1230, w 1991 roku zmieniony na P 130^[1].

5 grudnia 1998 roku został przekazany Gruzji, wchodząc do służby w jej Siłach Morskich^[3]. Otrzymał nazwę „Kutaisi” (gruz. ქუთაისი) od miasta i numer burtowy 202^[3]. Był jednym z większych okrętów marynarki Gruzji^[3]. Między 27 września a 16 października 2001 roku reprezentował Gruzję w pierwszym rejsie międzynarodowego zespołu okrętów na Morzu Czarnym BLACKSEAFOR(inne języki), mającego na celu współpracę państw czarnomorskich, w tym z okrętami Rosji^[4]. W rejsach BLACKSEAFORCE uczestniczył ponownie w sierpniu 2002 i kwietniu 2006 roku^[5]

Okręt przetrwał wojnę rosyjsko-gruzińską w sierpniu 2008 roku i powrócił do służby w 2012 roku, już w Straży Wybrzeża Gruzji, po likwidacji jej Sił Morskich^[2]. Otrzymał numer burtowy P 22^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 735
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 285
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jane’s Fighting Ships 2002–2003 ↓, s. 249
↑ BLACKSEAFOR 2001. blackseavisits.ru. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
↑ BLACKSEAFOR 2002. blackseavisits.ru. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).

Bibliografia

Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).