Cztery narody świata: Libijczycy, Nubijczycy, Semici/Azjaci oraz Egipcjanie. Obraz na podstawie malowidła na murze grobowca faraonaSetiego I.
Księga Bram to święty tekst staroegipski datujący się z czasów Nowego Państwa.[1] Opisuje ona przejście duszy nowozmarłego do następnego świata, podobne do przejścia słońca przez świat podziemia w czasie nocy. Od duszy wymagane jest przejście przez szereg "bram", z których każda związana jest z inną boginią. Dusza musi rozpoznać poszczególne boginie. Tekst sugeruje, że niektórzy ludzie przejdą bez przykrości, ale inni będą przechodzić męki w jeziorze ognia.
Boginie wymieniane w Księdze Bram mają różne tytuły i noszą różne ubrania, ale w pozostałych aspektach są identyczne. Mają one wszystkie pięcioramienne gwiazdy ponad swoimi głowami. Większość z tych bogiń pojawia się wyłącznie w Księdze Bram, i nie występuje nigdzie indziej w mitologii egipskiej.
Szeroko znana część Księgi Bram pokazuje rasy człowieka znane Egipcjanom, a które dzisiaj konwencjonalnie określa się jako Egipcjanie, Semici (lub Azjaci), Libijczycy, oraz Nubijczycy. Pokazani są oni w procesji wchodzenia do świata zmarłych.
Tekst i obrazy związane z Księgą Bram pojawiają się w wielu grobowcach Nowego Państwa, na przykład faraonów Horemheba, Ramzesa I[2], Ramzesa VII oraz rzemieślnika Sennedjema.
