|
| Data i miejsce urodzenia
|
9 listopada 1980
Nowy Dwór Gdański
|
| Wzrost
|
184 cm
|
| Pozycja
|
bramkarz
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
- ↑ Aktualne na: 18 sierpnia 2018. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
|
|
Krzysztof Pilarz (ur. 9 listopada 1980 w Nowym Dworze Gdańskim) – polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza.
Kariera
Piłkarską karierę Krzysztof Pilarz rozpoczynał w Ludowym Klubie Sportowym Żuławy Nowy Dwór Gdański. Następnie reprezentował barwy grającego wówczas w II lidze Jezioraka Iława. Przed rundą wiosenną sezonu 1999/2000 przeszedł do Lechii/Polonii Gdańsk, natomiast później do beniaminka I ligi RKS-u Radomsko. Nie zadebiutował jednak w najwyższej klasie rozgrywkowej, gdyż jego rywalami do gry w podstawowym składzie byli Adam Matysek i Tomasz Borkowski. Po spadku RKS-u z ekstraklasy Pilarz stał się jego pierwszym bramkarzem. Po raz pierwszy wystąpił w meczu pucharu Polski z Lechem/Zryw Zielona Góra[1], a w sezonie rozegrał łącznie 26. spotkań. W pojedynku ligowym z Tłokami Gorzyce dostał czerwoną kartkę i musiał przedwcześnie opuścić boisko[2].
Latem 2003 roku Pilarz przeszedł do Pogoni Szczecin. W nowym zespole zadebiutował w spotkaniu przeciwko Błękitnym Stargard Szczeciński, w którym jego drużyna odniosła zwycięstwo, ale wynik został anulowany. W sezonie 2003/2004 przegrywał walkę o miejsce w podstawowym składzie z Bogusławem Wyparło i wystąpił w jedynie trzech spotkaniach. Jego drużyna wywalczyła awans do Orange Ekstraklasy, w której Pilarz po raz pierwszy zagrał 1 sierpnia 2004 roku w pojedynku z Legią Warszawa, wpuszczając w nim dwie bramki. We wrześniu wystąpił w meczu pucharu Polski z Mazowszem Grójec, w którym w 88. minucie zdobył gola z rzutu karnego dla swojej drużyny[3]. W rundzie jesiennej sezonu 2004/2005 był podstawowym graczem Pogoni i rozegrał łącznie 17 spotkań. W lutym 2005 roku został wypożyczony do GKS-u Bełchatów[4][5]. Spędził w nim rok, będąc zmiennikiem Aleksandra Ptaka i Łukasza Sapeli.
Pod koniec lutego 2006 roku Pilarz podpisał dwuipółletnią umowę z Odrą Wodzisław Śląski[6]. Zadebiutował w niej w przegranym 0:4 spotkaniu z Amicą Wronki, zaś w rundzie wiosennej sezonu 2005/2006 był jej podstawowym bramkarzem. W kolejnych rozgrywkach o miejsce w pierwszym zespole rywalizował z Wojciechem Skabą, natomiast jesienią 2007 roku ponownie był pierwszym golkiperem Odry. Na początku stycznia 2008 roku związał się umową z Ruchem Chorzów, która początkowo miała obowiązywać od lata[7], ale klubu doszły wcześniej do porozumienia i zawodnik już w rundzie wiosennej reprezentował chorzowski klub na zasadzie wypożyczenia[8]. W nowej drużynie początkowo pełnił rolę zmiennika, ale później wywalczył miano podstawowego bramkarza. W sezonie 2009/2010 zajął ze swoją drużyną trzecie miejsce w lidze, a w ostatnim spotkaniu przeciwko Koronie Kielce strzelił bramkę samobójczą[9].
W sezonie 2010/2011 Pilarz zadebiutował w europejskich rozgrywkach w spotkaniu z Szachtiorem Karaganda, w którym wpuścił jedną bramkę. Łącznie w eliminacjach do Ligi Europy rozegrał pięć meczów, w lidze wystąpił w pierwszych siedmiu kolejkach, następnie pełnił rolę rezerwowego. Był też jednym z czterech graczy, którzy nosili opaskę kapitańską[10]. Po zakończeniu rundy jesiennej nie przedłużył kontraktu z Ruchem, a jego pozyskaniem zainteresowane były Cracovia i mistrz Polski Lech Poznań[11]. Bramkarz wybrał jednak ofertę Korony Kielce, z którą związał się dwuipółletnią umową[12]. Otrzymał koszulkę z numerem 80., który nosił także w Ruchu[13]. W kieleckim zespole zadebiutował 2 kwietnia w meczu z Polonią Warszawa. Wpuścił w nim trzy gole, a w 53. minucie doznał kontuzji (naderwał mięsień czworogłowy), która wykluczyła go z gry do końca sezonu[14]. W latach 2016–2017 zawodnik klubu Bruk-Bet Termalica Nieciecza. Od 2017 roku reprezentuje barwy Arki Gdynia.
Statystyki
- Stan na 13 lutego 2015[15]
Przypisy
Linki zewnętrzne
