Mapa Mezopotamii w czasach panowania Hammurabiego (1792-1750 p.n.e.) i jego następców; Kraj Nadmorski przestał być częścią państwa starobabilońskiego za czasów Samsu-iluny (1749-1712 p.n.e.), syna i następcy Hammurabiego.
Kraj Nadmorski – kraina historyczna w południowej Babilonii, powstała w wyniku cofnięcia się linii brzegowej Zatoki Perskiej o około 50 km na południe w ciągu III i II tys. p.n.e.; kraina o charakterze podmokłym i bagiennym.
Historia
W 1721 p.n.e. na obszarze tym wybuchła rewolta skierowana przeciwko panowaniu Samsu-iluny, władcy z dynastii starobabilońskiej, której król ten nie zdołał stłumić. Nad zbuntowaną krainą objęła władzę na ponad dwieście lat I dynastia z Kraju Nadmorskiego[1], której założycielem był Ili-ma-ilum. Poza imionami władców, głównie o etymologii sumeryjskiej lub akadyjskiej, niewiele więcej wiadomo o tej krainie w tym okresie.
W XV w. p.n.e. Kraj Nadmorski podbił król kasycki Ulam-Buriasz, kładąc kres tamtejszej dynastii. Po upadku II dynastii z Isin (koniec XI w. p.n.e.) na krótko władzę w Babilonie przejęła II dynastia z Kraju Nadmorskiego. W I tys. p.n.e. południowa Babilonia stała się celem migracji plemion chaldejskich. Na podmokłych terenach Kraju Nadmorskiego osiedlili się przedstawiciele chaldejskiego plemienia Bit-Jakini. W okresie grecko-rzymskim tereny te znane były pod nazwą Chaldea.
H.W.F. Saggs, Wielkość i upadek Babilonii, Warszawa 1973
Marc Van deM.V.MieroopMarc Van deM.V., Historia starożytnego Bliskiego Wschodu ok. 3000-323 p.n.e.MagdalenaM.Komorowska (tłum.), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, ISBN 978-83-233-2540-6, OCLC750640602. Brak numerów stron w książce
