Korwety projektu 1124

Korwety projektu 1124
Ilustracja
Korweta projektu 1124
Kraj budowy

 ZSRR

Użytkownicy

 Marynarka Wojenna ZSRR
 MW Rosji
 Marynarka Wojenna Ukrainy[1]
 Litewska Marynarka Wojenna[2]
 Siły Morskie Gruzji[3]

Wejście do służby

1968[2]-2006[1]

Zbudowane okręty

88+

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

990-1070 t[4]

Długość

71,2 m[4]

Szerokość

10,2 m[4]

Zanurzenie

3,4-3,7 m[4]

Napęd

2 silniki wysokoprężne i 1 turbina gazowa w układzie CODAG, 1 śruba[4]

Prędkość

32-34 węzły[4]

Załoga

60-86[4]

Uzbrojenie

1 × wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych Osa-M (tylko 1124, 1124M/MP, 1124MEh/MU),
3 × wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych 9K95 Kindżał (tylko 1124K),
2 × wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych 9K34 Strzała-3 (tylko 1124MEh/MU),

1-2 × podwójna armata kalibru 57 mm lub 76 mm,
1 × armata przeciwlotnicza kalibru 30 mm,

4 × wyrzutnia torped 533 mm,
1-2 × wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych RBU-6000,
2 × zrzutnia bomb głębinowych lub min[4]

Multimedia w Wikimedia Commons

Korwety projektu 1124 (Albatros, ros. Альбатрос, kod NATO: Grisha) – typ radzieckich korwet przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych, opracowanych w latach 60. XX wieku. Łącznie w latach 1968[2]–1994[5] w pięciu seriach zbudowanych zostało co najmniej 88 jednostek tego typu[2][a].

Po rozpadzie Związku Radzieckiego, ponad 70 okrętów tego typu znalazło się w posiadaniu rosyjskiej marynarki wojennej. W 2013 roku w służbie pozostawało około 19 z nich (po sześć we Flocie Czarnomorskiej i Flocie Północnej oraz siedem we Flocie Oceanu Spokojnego). Kolejnych siedem służy w rosyjskiej straży granicznej[6].

Niewielka liczba korwet znalazła się na wyposażeniu marynarek wojennych Ukrainy (w 2014 roku – trzy jednostki w służbie[1]), Litwy (dwie jednostki, wycofane do 2009 roku[7]) i Gruzji (dwie jednostki, wycofane do 2000 roku[3]).

Serie

  • 1124 (Grisha-I) – pierwsza seria, zbudowana w latach 1968–1974[2]; okręty wyposażone w wyrzutnię przeciwlotniczych pocisków rakietowych Osa-M, podwójną armatę kalibru 57 mm, armatę przeciwlotniczą kalibru 30 mm, cztery wyrzutnie torped 533 mm, dwie wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-6000 oraz dwie zrzutnie bomb głębinowych lub min[4].
  • 1124P (Grisha-II) – okręty dla straży granicznej, zamówione w 1973 roku[2]; jednostki wyposażone w dodatkową armatę kalibru 57 mm, natomiast pozbawione wyrzutni Osa-M[4].
  • 1124M/MP (Grisha-III) – jednostki zbudowane w latach 1975-1985[5]; uzbrojenie podobne do pierwszej serii[4].
  • 1124K (Grisha-IV) – pojedynczy okręt zbudowany w 1984 roku; dla celów testowych wyposażony w wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych 9K95 Kindżał[5][4].
  • 1124MEh/MU (Grisha-V) – jednostki zbudowane w latach 1985-1994; dwie dodatkowe wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych Strzała-3, nowa armata kalibru 76 mm, pojedyncza wyrzutnia RBU-6000[5][4].

Uwagi

  1. ↑ Budowa ostatniego okrętu, ukraińskiej korwety „Ternopil” zakończyła się w 2002 roku, a jego wejście do służby nastąpiło w 2006 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c Marynarka Wojenna Ukrainy. Dziennik Zbrojny. [dostęp 2015-09-08].
  2. ↑ a b c d e f Project 1124 Albatros Grisha class. GlobalSecurity.org. [dostęp 2015-09-08]. (ang.).
  3. ↑ a b Georgia Maritime Defense Force (MDF). GlobalSecurity.org. [dostęp 2015-09-08]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m Project 1124 Albatros Grisha class. Federation of American Scientists. [dostęp 2015-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-23)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d World Navies Today: Russian Littoral Warfare Ships. Haze Gray & Underway. [dostęp 2015-09-08]. (ang.).
  6. ↑ 1124* Grisha I-V class large ASW corvettes. Russian Military Analysis. [dostęp 2015-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)]. (ang.).
  7. ↑ Laivas "Aukštaitis" baigia savo dienas. Vakarų ekspresas, 2010-05-31. [dostęp 2015-09-08]. (lit.).