Kopalnia Liczyrzepa była położona w Karkonoszach, na północno-wschodnich zboczach Kowarskiego Grzbietu, w dolinie Kuźniczego Potoku i Jeleniej Strugi, po obu stronach grzbietu biegnącego od Sulicy ku północy, w górnej części Kowar. Kopalnia Liczyrzepa składała się z szybu nr 2 oraz sztolni nr 7, 8, 9, 9a i 20[1]. Przy wyrobiskach podziemnych znajdują się niezbyt duże hałdyskał płonnych, a część z nich została rozebrana i splantowana[2].
Historia
Kopalnia Liczyrzepa powstała w latach 1850–1858 jako kopalnia fluorytu[3].
Rudy uranu w kopalni napotkano już w XIX wieku, ich większe koncentracje w Kowarach odkryto dopiero w 1910 r.[4] i ponownie w latach powojennych[5].
Wydobycie rud uranu rozpoczęto dopiero w latach 1948–1949. W 1948 r. udostępniono starą sztolnię, znaną jako sztolnia nr 7. Do 1954 r. odbudowano sztolnie nr 9, 9a, 20 oraz szyb nr 2[6][2]. W 1954 kopalnia została zlikwidowana. W 2000 r. otwarto podziemną trasę turystyczną[7][3][8].
Ogółem w latach 1948–1954 w kopalni Liczyrzepa wydobyto ok. 470 t rud o średniej zawartości 0,3% uranu, czyli ok. 1,4 t czystego pierwiastka[9].
↑ abSzlak tradycji górniczej w Kowarach. Mapa turystyczna w skali 1:10 000, Wrocław – Kowary: Geocentrum Wrocław Witold Placek, 2012, ISBN 978-83-935105-0-4. Brak numerów stron w książce
TadeuszT.DziekońskiTadeuszT., Wydobywanie i metalurgia kruszców na Dolnym Śląsku od XIII do połowy XX wieku, Ossolineum, 1972. Brak numerów stron w książce
RobertR.KlementowskiRobertR., W cieniu sudeckiego uranu. Kopalnictwo uranu w Polsce w latach 1948–1973, Wrocław: Oddział Instytutu Pamięci Narodowej-Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu we Wrocławiu, 2010, ISBN 9788361631126, OL: 45350840M.