Konwencja haska – zbiorcza nazwa umów międzynarodowych zawieranych w Hadze.
Konwencje dotyczące prawa konfliktów zbrojnych
Konwencje dotyczące prawa cywilnego
Konwencja haska z 14 maja 1954 roku
Dotyczy postępowania wobec dóbr kultury w czasie konfliktu zbrojnego[1]. Ustala m.in., że
- państwa, które podpisują konwencję, mają obowiązek utworzyć w ramach swoich sił zbrojnych jednostkę zajmującą się ochroną dóbr kulturalnych
- państwa, które podpisują konwencję, mają obowiązek włączyć jej postanowienia do prawa krajowego
- sygnatariusze konwencji powinni unikać wywozu dóbr kulturalnych z krajów i terytoriów okupowanych
Dodatkowo konwencja haska z 1954 roku ustanawia definicję dobra kulturalnego i sposobu jego ochrony. Status obiektu chronionego przez konwencję mają m.in.:
- schrony, w których przechowywane są dobra kultury
- wszelkie nieruchomości mające status zabytku (z wyjątkiem obiektów wykorzystywanych do celów wojskowych oraz tych, które znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie ośrodków przemysłowych i wojskowych)
Rejestrację takich obiektów prowadzi UNESCO (Międzynarodowy Rejestr Dóbr Kultury Objętych Ochroną Specjalną). Nieruchomości uznane za zabytkowe są specjalnie oznakowane – tarczą skierowaną ostrzem w dół, przedzieloną po przekątnych na dwa pola białe i dwa pola niebieskie.
Konwencja haska z 5 października 1961 roku
Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych przez placówki dyplomatyczne lub urzędy konsularne[2].
Konwencja haska z 16 grudnia 1970 roku
Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi, sporządzona w Hadze[3]. Zgodnie z jej zapisami każda osoba, która na pokładzie statku powietrznego będącego w locie bezprawnie, przemocą lub groźbą użycia przemocy lub w każdej innej formie zastraszenia dokonuje zawładnięcia statkiem powietrznym lub przejęcia nad nim kontroli albo też usiłuje popełnić taki czyn, lub współdziała z osobą, która popełnia lub usiłuje popełnić taki czyn, popełnia przestępstwo podlegające surowej karze.
Przypisy
