Pierwsza siedziba Konsulatu RP w Opolu w Banku Rolników (1920–1922)Siedziba konsulatu RP w latach 1931-1939. Ul. Konsularna 1 Opole.
Konsulat RP w Opolu (niem.Polnisches Konsulat in Oppeln) – polska placówka konsularna działająca w okresie międzywojennym w ówczesnym Oppeln.
Urząd konsularny w randze konsulatu generalnego został powołany 1 kwietnia 1920 jako przedstawicielstwo rządu polskiego przy Komisji Międzysojuszniczej. Od 1920 konsulat mieścił się w budynku „Banku Rolników”, przy Nikolaistraße 36a (ul. Mikołowskiej, obecnie Książąt Opolskich). Po likwidacji Komisji w 1922, placówkę przeniesiono do Bytomia.
W 1931 konsulat powrócił do Opola celem reprezentowania spraw polskich w niemieckiej rejencji opolskiej (Regierungsbezirk Oppeln). W randze konsulatu generalnego został ulokowany na wyspie Pasieka (Pascheke) przy Eichstraße 1 (obecnie ul. Konsularna 1), w pełniącym wcześniej funkcję sierocińca Domu Pruskim (Preussenhaus). W 1938 obniżono jego rangę do konsulatu. Funkcjonował do 1939.
↑Pełnił też funkcję delegata Rządu Polskiego przy Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku.
Bibliografia
Edward Kołodziej: Inwentarze akt konsulatów polskich w Niemczech 1918–1939, Instytut Śląski, Opole 1983, s. 119
Henryk Chałupczak, Edward Kołodziej (opr.): Zjazdy i konferencje konsulów polskich w Niemczech, protokoły i sprawozdania, 1920–1939, Wydawn. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1999, s. 375, ISBN 83-227-1354-1
Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 206, ISBN 83-226-1334-2
Z historii Opola – konsulat, mmopole.pl z 2 września 2010, [w:] [1]
Wojciech Skóra: Polskie placówki konsularne w Niemczech we wrześniu 1939 roku, [w:] Z morza i Pomorza. Spojrzenie na wrzesień 1939. Polityka i wojna, Toruń 2011, s. 432-457, [w:] [2]
