Konstanty Dowbor-Muśnicki

Konstanty Dowbor-Muśnicki
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1857
Garbów

Data i miejsce śmierci

1931
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

9 Dywizja Piechoty,
14 Syberyjska Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
Herb K.-M. Dowbor-Muśnickiego
Grób gen. Konstantego Dowbor-Muśnickiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Konstanty Marian Dowbor-Muśnicki (ur. 20 kwietnia 1857 w Garbowie koło Sandomierza, zm. 1931 w Warszawie) – generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego[1].

Był synem Romana Muśnickiego, właściciela Garbowa, pochodzącego z litewskiego rodu Dowborów (Daubor), herbu Przyjaciel (osiadłego od XVII w. w Sandomierskiem) i Antoniny z Wierzbickich, oraz starszym bratem Józefa, generała broni Wojska Polskiego.

Od 1878 oficer zawodowy rosyjskiej piechoty. Absolwent Akademii Wojskowo Prawniczej(inne języki) i Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Uczestnik interwencji rosyjskiej w Chinach w 1900. Do 1902 dowodził oddziałami okupującymi Pekin.

W czasie wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 dowodził pułkiem piechoty. Awansowany na generała majora w 1905 i mianowany dowódcą 1 brygady 9 Dywizji Piechoty. Od 1909 dowódca korpusu okupującego Persję. W 1911 przeniesiony w stan spoczynku, z awansem na generała lejtnanta. Osiadł w Warszawie.

Z chwilą rozpoczęcia I wojny światowej powołany do służby czynnej. Od 11 września 1914 do 22 stycznia 1917 dowodził 14 Syberyjską Dywizją Piechoty. Po rewolucji lutowej 1917 w Związku Wojskowych Polaków, m.in. jako członek Naczpolu. Po uzyskaniu zgody na utworzenie I Korpusu Polskiego w Rosji (na Wschodzie) pomagał przy jego organizacji.

W krytycznych dniach wojny polsko-bolszewickiej 1920 zgłosił się do Wojska Polskiego. Z powodu wieku przydziału nie otrzymał, jedynie formalnie zaliczony do rezerwy oficerskiej. Po wojnie prowadził kancelarię notarialną w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Powązkach Wojskowych (kwatera 15A-7-1)[2].

Ordery i odznaczenia

  • Miecze do Orderu św. Stanisława I klasy (18.01.1916, Imperium Rosyjskie)
  • Order Białego Orła z Mieczami (lipiec 1915, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Włodzimierza II klasy z Mieczami (26.05.1915, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Anny I klasy z Mieczami (26.02.1915, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Stanisława I klasy (1911, Imperium Rosyjskie)
  • Order Wojenny św. Jerzego IV klasy (28.07.1907, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Anny II klasy z Mieczami (1906, Imperium Rosyjskie)
  • Złota szabla "Za dzielność" (30.07.1905, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Włodzimierza III klasy z Mieczami (1905, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Włodzimierza IV klasy z Mieczami i Kokardą (1904, Imperium Rosyjskie)
  • Order św. Stanisława II klasy z Mieczami (1904, Imperium Rosyjskie)

Przypisy

  1. ↑ Konstanty Marian Dowbor-Muśnicki nie figuruje w Roczniku Oficerskim z 1928 r. Nie jest też wymieniony wśród generałów WP przez Tadeusza Kryska-Karskiego i Stanisława Żurakowskiego w pracy Generałowie Polski Niepodległej oraz Piotra Staweckiego w Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939.
  2. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).

Bibliografia