Konstanty Adam Czartoryski (ur. 28 października 1773, zm. 20 marca 1860 roku[1]) – polski książę, wojskowy. Urodzony w związku małżeńskim Adama Kazimierza Czartoryskiego i Izabeli z Flemingów (był ich młodszym synem), jego prawdziwym ojcem był jednak Armand Louis de Gontaut, książę de Lauzun, kochanek Izabeli. Aby ukryć jego nieprawe pochodzenie, podawano jako rok jego urodzenia 1773[potrzebny przypis]. Brat Adama Jerzego i Marii Wirtemberskiej, wolnomularz[2], kawaler maltański (w zakonie przed 1799 rokiem), kawaler Honoru i Dewocji[1]. W 1801 r. udał się do Petersburga na wiadomość o śmierci Pawła I; był w Moskwie na koronacji Aleksandra[3].
Konstanty Adam Czartoryski był pułkownikiem w armii Księstwa Warszawskiego (od 1809), po wyprawie Napoleona na Moskwę w 1812 został generalnym adiutantem francuskiego cesarza. W 1815 został awansowany na stopień generała brygady w wojsku polskim (Królestwo Polskie (kongresowe)).
Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Anielą Radziwiłł (1802, syn Adam Konstanty), następnie z Marią Dzierżanowską (1810, dzieci: Aleksander Romuald, Maria Zuzanna, Konstanty Marian Czartoryski, Jerzy Konstanty).
Był ordynatem ordynacji międzyrzeckiej.
Przypisy
- ↑ a b Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 198.
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 328.
- ↑ S.M.S.M. Kuczyński S.M.S.M. i inni, Czartoryscy trzydzieści sześć życiorysów, „Books Abroad”, 63 (4), 1938, s. 196, DOI: 10.18290/rt.2016.63.6-16, ISSN 2353-7272 [dostęp 2023-09-27] .
