Konrad Olchowicz (1894–1978)

Konrad Olchowicz
Ilustracja
Konrad Olchowicz, ok. 1938
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1894
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 marca 1978
Kraków

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Odznaczenia
Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Komandor Orderu Korony Rumunii Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Pierwsza strona Kurjera Warszawskiego (z 7 maja 1926 roku, sprzed przewrotu majowego) z okresu, kiedy redaktorem naczelnym gazety był Konrad Olchowicz
Grób rodzinny Konrada Olchowicza (ojca) na Powązkach, w którym pochowany jest również Konrad Olchowicz.

Konrad Olchowicz ps. liter.: K. Leliwa, Radwicz, krypt. K-d (ur. 14 albo 15 lipca 1894 w Warszawie, zm. 27 marca 1978 w Krakowie) – polski publicysta, dziennikarz, literat, przedsiębiorca prasowy, redaktor naczelny i współwydawca Kurjera Warszawskiego; prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich w Warszawie, polityk, senator V kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Krakowie i Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1914 roku pracował w Kurjerze Warszawskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej ochotniczo zgłosił się do Wojska Polskiego. W latach 1924–1939 pełnił funkcję redaktora naczelnego i współwydawcy Kurjera. Pracował w warszawskim syndykacie dziennikarzy, był Prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich w Warszawie i członkiem zarządu Zrzeszenia Pisarzy Katolickich przy Akcji Katolickiej. W latach 1930–1933 zaangażował się w akcję obrony więźniów brzeskich, po 1936 roku był zbliżony do Frontu Morges[1][2].

W 1938 roku został senatorem V kadencji (1938–1939) z listy prezydenckiej[1]. Pracował w trzech komisjach: administracyjno-samorządowej, społecznej i wojskowej.

Na początku II wojny światowej przebywał w Warszawie. 10 września był we Lwowie. Od września 1939 roku był poszukiwany niemieckim listem gończym. Działał w podziemiu jako wiceprezes konspiracyjnego Towarzystwa Patriotycznego w Warszawie[2].

W lutym 1945 osiadł w Krakowie. Pracował jako redaktor w krakowskim oddziale Państwowego Wydawnictwa Naukowego. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera U-2-4)[3].

Twórczość

Opublikował liczne utwory sceniczne i literackie oraz wspomnienia, w tym m.in.:

  • Na wyspie Quiproquo (1916)
  • Awantura paszportowa (1916/1917)
  • Ćwierć wieku z „Kurierem Warszawskim”: 1914–1939 (1974)

oraz artykuły polityczno-społeczne i felietony literackie w „Kurjerze Warszawskim” i „Sfinksie”[1].

Odznaczenia i tytuły honorowe

(wszystkie odznaczenia przed II wojną światową)

Życie rodzinne

Konrad Olchowicz był synem Konrada (1858–1924, dziennikarza i przemysłowca, od 1906 roku redaktora naczelnego „Kuryera Warszawskiego”[6]) i Heleny z domu Szymanowskiej (1868–1946, córki Wacława Szymanowskiego, redaktora i współwydawcy „Kurjera Warszawskiego”).

Miał troje rodzeństwa: siostrę Marię (ur. 1892) oraz braci: Wacława (1895–1946, ekonomistę, dziennikarza, wicedyrektora administracyjnego „Kurjera Warszawskiego”) i Aleksandra (1898–1954)[7].

Ożenił się z Aldoną Wolską[1].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera U-2-3/4)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Konrad Olchowicz. [dostęp 2014-05-16].
  2. ↑ a b c Konrad Olchowicz w Witrynie Edukacyjnej Kancelarii Senatu. [dostęp 2014-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-17)].
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KONRAD OLCHOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].
  4. ↑ Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 534.
  5. ↑ Odznaczenia papieskie. „Kurier Warszawski”, s. 21, nr 187 z 9 lipca 1933. 
  6. ↑ Nowy redaktor „Kuryera Warszawskiego”. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 18, 27 stycznia 1906. 
  7. ↑ Profil Konrada Olchowicza na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. [dostęp 2014-05-16].