Konrad Laskonogi (ur. 1146/1157, zm. 17 stycznia między 1180 a 1190) – książę głogowski w latach 1177-1180/1190.

Konrad był trzecim pod względem starszeństwa synem Władysława II Wygnańca i Agnieszki, księżniczki z rodu austriackich Babenbergów. Urodził się najprawdopodobniej w niemieckim Altenburgu, gdzie jego ojciec znalazł się na skutek przegranej wojny domowej z Bolesławem IV Kędzięrzawym i Mieszkiem III Starym. Niewiele zachowało się o nim informacji. Źródła milczą także o Konradzie w kontekście wydzielenia na skutek interwencji Fryderyka Barbarossy Śląska jego starszym braciom: Bolesławowi Wysokiemu i Mieszkowi I Plątonogiemu w 1163 r. Na arenie politycznej Konrad pokazał się dopiero w 1177 r., kiedy to wyniku przegranej wojny z Mieszkiem Plątonogim i utraty władzy Bolesław Wysoki został zmuszony do wydzielenia dzielnicy właśnie Konradowi, który został osadzony w Głogowie. Nie wiadomo, jaki kształt otrzymało wydzielone księstwo. Wiadomość o intronizacji w Głogowie jest zresztą ostatnią o żyjącym Konradzie. Wiadomo tylko, że zmarł 17 stycznia przed 1190 r. Konrad nie zdążył się ożenić i nie pozostawił potomstwa. Nie wiadomo gdzie został pochowany (choć można przypuszczać, że w Głogowie).