PROFILPELAJAR.COM

Kongres Kontynentalny – legislatura federalna, powołana przez trzynaście kolonii, które później utworzyły Stany Zjednoczone. Istniał w latach 1774–1789, obejmując czasy wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych i obowiązywania Artykułów Konfederacji. Zwołano go dwa razy.

Pierwszy Kongres Kontynentalny

Pierwszy Kongres Kontynentalny^[1] istniał krótko, od 5 września do 26 października 1774 (52 dni) i obradował w Filadelfii. Udział w nim wzięło 12 kolonii (bez Georgii), reprezentowanych przez 53 delegatów, którzy przyrzekli wierność wobec Jerzego III^[2], wysuwając równocześnie żądania^[3], a także powołali oddziały pilnujące porządku – milicję. Przed zakończeniem obrad postanowiono, że następny Kongres, o ile zajdzie tego potrzeba, powinien zebrać się w maju 1775.

Drugi Kongres Kontynentalny

Drugi Kongres Kontynentalny istniał od 10 maja 1775 do 2 marca 1789. Jego sesje odbywały się w różnych miejscach i czasie.

Od chwili zebrania Kongres zaczął udzielać wsparcia trwającej już od 19 kwietnia 1775 rebelii, uchwalając 6 lipca 1775 Deklarację przyczyn i konieczności chwycenia za broń^[4]. Powołał Armię Kontynentalną i rozpoczął emisję dolara kontynentalnego. 10 maja 1776 Kongres wezwał kolonie do utworzenia organów władzy państwowej.

4 lipca 1776 uchwalił Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych, zaś 15 listopada 1777 zainicjował ich pierwszą konstytucję „Artykuły Konfederacji”.

15 kwietnia 1783 zatwierdził amerykańsko-brytyjskie preliminaria pokojowe podpisane w Paryżu 30 listopada 1782, zaś 14 stycznia 1784 ratyfikował Pokój wersalski z 3 września 1783.

Daty i miejsca sesji

Sesje Kongresu Kontynentalnego odbywały się w następujących dniach i miejscach^[5]:

5 września 1774 – 26 października 1774 – Filadelfia
10 maja 1775 – 12 grudnia 1776 – Filadelfia
20 grudnia 1776 – 4 marca 1777 – Baltimore
5 marca 1777 – 18 września 1777 – Filadelfia
27 września 1777 (tylko jeden dzień) – Lancaster w Pensylwanii
30 września 1777 – 27 czerwca 1778 – York w Pensylwanii
2 lipca 1778 – 21 czerwca 1783 – Filadelfia
30 czerwca 1783 – 4 listopada 1783 – Princeton w New Jersey
26 listopada 1783 – 3 czerwca 1784 – Annapolis w Maryland
1 listopada 1784 – 24 grudnia 1784 – Trenton w New Jersey
11 stycznia 1785 – 4 listopada 1785 – Nowy Jork
7 listopada 1785 – 3 listopada 1786 – Nowy Jork
6 listopada 1786 – 30 października 1787 – Nowy Jork
5 listopada 1787 – 21 października 1788 – Nowy Jork
3 listopada 1788 – 2 marca 1789 – Nowy Jork.

Zobacz też

Przypisy

↑ Był to trzeci Kongres kolonii amerykańskich – po Kongresie w Albany w 1754 r. i w sprawie ustawy stemplowej z 1765 r. W pierwszym brało udział 7, a w drugim 9 kolonii; w obu zabrakło reprezentacji najstarszej kolonii – Wirginii. Jednak był to pierwszy Kongres o tak dużym zasięgu (brało udział 12 kolonii) i dlatego też nazwany został „Kontynentalnym” (Bartłomiej Nowak Stany Zjednoczone Ameryki doby Kongresu Kontynentalnego, s. 120).
↑ Tak zwane Artykuły Asocjacji z 20 października 1774 r. Akt ten zaczynał się od deklaracji lojalności, następnie wyliczał pretensje kolonistów i głosił, że po 1 grudnia kolonie nie będą importować z Wielkiej Brytanii i Irlandii żadnych towarów, w tym herbaty wschodnioindyjskiej, melasy, kawy, wina oraz niewolników, a ponadto od 1 marca 1775 r. będą używać jedynie herbat ziołowych produkowanych w koloniach. Nadzór nad tym miały prowadzić komitety obywatelskie, powoływane we wszystkich hrabstwach i miastach. (Tekst oryginalny: The Articles of Association). 4 marca 1861 Abraham Lincoln w przemówieniu z okazji objęcia urzędu prezydenta uznał te Artykuły za początek USA (First Inaugural Address of Abraham Lincoln).
↑ Deklaracja praw i krzywd z 14 października 1774 r. stanowiła w 10 punktach o prawach przysługujących mieszkańcom kolonii na mocy niezmiennych praw natury (zaliczano tutaj prawo do życia, wolności, własności; prawo do posiadania własnych ciał prawodawczych; do sądzenia przez własne sądy z udziałem przysięgłych), zasad ustroju brytyjskiego oraz nadanych koloniom Kart. Deklaracja uznała za bezprawne akty brytyjskiego rządu dotyczące zakazu zgromadzeń i prześladowania ich uczestników, utrzymywania w koloniach stałej armii w czasie pokoju bez zgody ciała przedstawicielskiego, a także sprawowania władzy w koloniach przez urzędników z nominacji królewskiej, a nie pochodzących z wyborów. Akt ten uznał również za niezgodne z prawem nakładanie przez Koronę podatków na prowincje bez ich zgody. Z drugiej strony uznana została prerogatywa królewska dotycząca weta króla w stosunku do ustaw uchwalanych przez ciała prawodawcze kolonii, a także zatwierdzono prawo Parlamentu do wydawania ustaw regulujących ich handel zagraniczny. (Declaration of Rights and Grievances).
↑ Declaration of the Causes and Necessity of Taking Up Arms (ang.)
↑ The Continental Congress – Place and Time of Meeting. gpoaccess.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-20)]. (ang.).

Bibliografia

Edmund C. Burnet;The Continental Congress; 1941; 1975 reprint, Greenwood Publishing, ISBN 0-8371-8386-3.
H. James Henderson; Party Politics in the Continental Congress; 1974, McGraw-Hill, ISBN 0-07-028143-2; 2002 (paperback) reprint, Rowman & Littlefield, ISBN 0-8191-6525-5.
Lynn Montross; The Reluctant Rebels; the Story of the Continental Congress, 1774-1789; 1950, Harper; 1970 reprint, Barnes & Noble, ISBN 0-389-03973-X.