Kondeusze (fr. de Condé) – francuski ród arystokratyczny, będący boczną linią dynastii Burbonów. Przedstawiciele tego rodu odgrywali znaczącą rolę we Francji w XVI i XVII wieku.
Najstarszy syn księcia de Condé nosił tytuł księcia d'Enghien. Kondeusze wielokrotnie pretendowali na królów Francji, a także Polski (m.in. Ludwik II). Ród Kondeuszy wygasł w 1830.
Pierwszym hrabią Soissons z rodu Kondeuszy został w 1569 Karol, młodszy syn pierwszego księcia Kondeusza i młodszy brat pierwszego księcia Conti. Karol miał dwoje dzieci; syna-następcę, który zmarł bezdzietnie i córkę, która odziedziczyła tytuł po śmierci brata i przekazała go swoim potomkom z dynastii sabaudzkiej. W 1656 tytuł hrabiów Soissons przeszedł w ręce nowej bocznej linii – di Savoia-Carignano-Soissons.
Rezydencje
Główną rezydencją rodu Kondeuszy był paryski pałac – Hôtel de Condé, który znajdował się w szóstej dzielnicy Paryża. W 1722 żona Ludwika III, szóstego księcia Kondeusza, Ludwika Franciszka (nieślubna córka króla Ludwika XIV i Markizy de Montespan) wybudowała w Paryżu Palais Bourbon. Palais Bourbon przejął funkcję głównej rezydencji Kondeuszów, a Hôtel de Condé stracił na znaczeniu i około 1780 został zburzony w celu wybudowania teatru – Théâtre de l'Odéon. Obecnie w Palais Bourbon znajduje się siedziba francuskiego Zgromadzenia Narodowego.
Kondeusze mieli jeszcze dwa pałace poza Paryżem; Château de Condé w Condé-en-Brie (w Aisne), który stał się ich własnością w 1624, oraz Château de Chantilly. Chantilly było schronieniem Wielkiego Kondeusza podczas jego wygnania z dworu królewskiego. Podczas rewolucji francuskiej zamek został skonfiskowany, następnie trafił w ręce kuzyna – najmłodszego syna króla Francuzów – Ludwika Filipa I – Henryka, księcia Aumale.