Komisarz Gospodarki Energetycznej – centralna  jednostka organizacyjna rządu istniejąca w latach 1949–1951, powołana w celu zracjonalizowania i usprawnienia gospodarki energetycznej

Na podstawie uchwały Prezydium Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z 1949 r. w sprawie powołania Komisarza Gospodarki Energetycznej ustanowiono stanowiska Komisarza^[1].

Do zakresu działania Komisarza należał:

• nadzór nad stosowaniem do wytwarzania energii użytkowej surowców energetycznych właściwych zarówno pod względem technicznym, jak i ze stanowiska interesów gospodarczych Państwa;
• nadzór nad racjonalnym przetwarzaniem surowców energetycznych na różne rodzaje energii użytkowej;
• nadzór nad dostarczaniem pod względem jakościowym, niezawodności dostawy  i ze stanowiska  najmniejszych strat i kosztów – energii użytkowej odbiorcom przez powołane do tego organizacje;
• nadzór nad gospodarką energetyczną odbiorców energii pod względem jej racjonalnego zużycia oraz ze stanowiska interesów gospodarczych Państwa;
• inicjowanie wydawania literatury i przepisów dotyczących racjonalizacji  i oszczędności w gospodarce energetycznej.

Komisarz w wykonywaniu swych zadań;

• miał prawo wydawania przedsiębiorstwom i zakładom wiążących pleceń w porozumieniu z właściwymi organami nadzorczymi;
• mógł korzystać z pomocy Państwowej Rady Energetycznej w zakresie opiniodawczym.

Komisarz był powoływany i odwoływany przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

Na podstawie uchwały Prezydium Rządu z 1951 r. w sprawie utworzenia w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego Państwowej Inspekcji Energetycznej zniesiono urząd Komisarza^[2].