Komisariat Straży Celnej „Mielnica”

Komisariat Straży Celnej „Mielnica”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1927

Organizacja
Dyslokacja

Mielnica

Formacja

Straż Celna

Podległość

Inspektorat SC „Zaleszczyki”

Rozmieszczenie placówek SC komisariatu "Mielnica" w 1926

Komisariat Straży Celnej „Mielnica” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej w latach 1921–1928.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Przejęcie ochrony granicy od batalionów Celnych na terenie Inspektoratu SC „Zaleszczyki” nastąpiło 14 października 1922 o 12:00[3]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[4]. Komisariat Straży Celnej „Mielnica”, wraz ze swoimi placówkami granicznymi, wszedł w podporządkowanie Inspektoratu Straży Celnej „Zaleszczyki”[5].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[6]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku w jej miejsce powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[7].

Z dniem 1 listopada 1927 roku Inspektorat Straży Celnej „Zaleszczyki”, w tym komisariat SC „Mielnica” został rozwiązany, a rejon odpowiedzialności komisariatu został przekazany pododdziałom Korpusu Ochrony Pogranicza[5][8].

Służba graniczna

Sąsiednie komisariaty

Funkcjonariusze komisariatu

Obsada personalna w 1926[9]:

  • kierownik komisariatu – komisarz Edmund Gutt

Struktura organizacyjna

Organizacja komisariatu w 1926 roku[5]:

Uwagi

  1. Autorzy Kalendarza z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927 używają nazwy „Horoszowa”[10], a Piotr Kozłowski w: Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku nazwy „Horyszowa”[11].

Przypisy

Bibliografia