Koło wielkie – największe koło, jakie można wpisać w kulę. Jego średnica jest równa średnicy kuli, a samo koło dzieli ją na dwie symetryczne połowy, zwane półkulami. Innymi słowy: koło wielkie to przecięcie kuli z płaszczyzną przechodzącą przez jej środek^[1].

W polskiej literaturze przyjęło się używać terminu „koło wielkie” także w odniesieniu do największych okręgów na sferze^[a], choć w tym przypadku właściwy jest (rzadziej używany) termin „okrąg wielki”. Okręgiem wielkim jest równik; każde dwa przeciwległe południki łącznie również tworzą okręgi wielkie. Na sferze niebieskiej okręgami wielkimi są: horyzont, południk niebieski, równik niebieski, ekliptyka. Okrąg wielki przechodzący przez zenit i nadir nazywany jest kołem wierzchołkowym.

Okręgi wielkie są liniami geodezyjnymi na sferze. Ich łuki nazywa się ortodromami.

• Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: WSiP, 1986, s. 16.

• JoannaJ. Jaszuńska JoannaJ., Okręgi wielkie, „Delta”, październik 2012, ISSN 0137-3005 [dostęp 2024-10-30] .
• Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Great Circle, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2024-04-11].