Kmet

Kmet (bułg. кмет) – w bułgarskiej administracji lokalnej – jednoosobowy organ władzy wykonawczej. W polskojęzycznych opracowaniach, omawiających organy bułgarskiej administracji lokalnej, termin kmet bywa oddawany za pomocą określeń starosta[1] lub wójt[2].

Status, obowiązki kmeta oraz procedura jego wyboru określone zostały w bułgarskiej konstytucji (rozdział 7, artykuł 139), prawie o samorządzie terytorialnym i lokalnej administracji[3], prawie o administracji[4] oraz kodeksie wyborczym[5].

W Bułgarii kmet może pełnić funkcję organu wykonawczego następujących jednostek administracji lokalnej:

  • gminy – (bułg. кмет на общината, kmet na obsztinata)
  • sołectwa (bułg. кмет на кметството, kmet na kmetstwoto) – w gminach wiejskich
  • rejonu (bułg. кмет на района, kmet na rajona) – w gminach wielkomiejskich (Sofia, Płowdiw, Warna)

Kmet wybierany jest w głosowaniu powszechnym, obowiązuje przy tym większość bezwzględna (tzn. kandydat musi uzyskać ponad połowę ważnych głosów). W przypadku, gdy żaden z kandydatów nie zdobył większości głosów, przeprowadzana jest druga tura wyborów. Rada wybiera zastępcę kmeta, którego zadaniem jest wspieranie działalności kmeta. Prawo o samorządzie terytorialnym i lokalnej administracji stanowi, iż w rejonach, na które podzielona jest gmina stołeczna (24 rejony) oraz w innych miastach dzielonych na rejony (Płowdiw – 6 rejonów, Warna – 5 rejonów), kmet wybierany jest przez radę samorządową[6].

Do zadań i obowiązków kmeta należą:

  • wykonywanie uchwał rady gminy oraz realizacja uchwalonego przez nią budżetu gminy,
  • zarządzanie nieruchomościami, które pozostają w dyspozycji gminy,
  • troska o bezpieczeństwo i porządek publiczny na terenie gminy[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Janusz Karp, Marian Grzybowski: System konstytucyjny Bułgarii. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002, s. 76.
  2. ↑ Adam Koseski, Małgorzata Willaume: Nowe kraje Unii Europejskiej: Bułgaria, Rumunia. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2007, s. 69.
  3. ↑ Prawo o samorządzie terytorialnym i lokalnej administracji, 17 września 1991 r.
  4. ↑ Prawo o administracji 5 listopada 1998 r.
  5. ↑ Kodeks wyborczy z 2011 r., 28 stycznia 2011 r.
  6. ↑ Prawo o samorządzie terytorialnym i lokalnej administracji, artykuł 39a

Bibliografia

  • Janusz Karp, Marian Grzybowski: System konstytucyjny Bułgarii. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002.
  • Adam Koseski, Małgorzata Willaume: Nowe kraje Unii Europejskiej: Bułgaria, Rumunia. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2007.

Linki zewnętrzne