Zgodnie z założeniami reformy walutowej z 1924 r. w obiegu miały pojawić się pełnowartościowe monety złote o nominałach 10, 20, 50 oraz 100 złotych. DekretPrezydenta RP z dnia 20 stycznia 1924 r. przewidywał bicie takich monet ze złota próby 900, przy założeniu 3100 złotych z jednego kilograma złotego stopu, tzn. jeden złoty w złocie miał zawierać dokładnie 9/16 grama czystego kruszcu[1]. W Dzienniku Ustaw z 31 maja (45/1924) opublikowano rysunki awersów oraz wspólny rysunek rewersu planowanych do wprowadzenia do obiegu pierwszych złotych monety II Rzeczypospolitej[2].
Na awersach miało być umieszczone godło państwa – stylizowany orzeł w koronie oraz nominały, na rewersie zaś – postać klęczącego, piastowskiego woja składającego przysięgę, dookoła napis: „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, a na samym dole rok emisji – 1924. Autorem awersów był Antoni Madeyski, a wspólnego wzoru rewersu Tadeusz Breyer[1].
XXI w. repliki projektów monet z Klęczącym rycerzem z 1924 r.
10-złotówka
20-złotówka
50-złotówka
100-złotówka
Do emisji złotych monet tego wzoru nigdy nie doszło. Mennica Państwowa przygotowanym stemplem z Klęczącym Słowianinem wybiła niewielką liczbę hybrydowych monet próbnych, głównie w miedzi, o nominale 50 złotych, ze zmienionym wzorem awersu[1].
↑ abcdMennica PolskaM.P.S.A.Mennica PolskaM.P., Blister: Repliki monet polskich według projektów okresu międzywojennego, Klęczący rycerz, „240 lat Mennicy Polskiej”, Warszawa: Mennica Polska S.A., s. 2.
↑Mennica PolskaM.P.S.A.Mennica PolskaM.P., Blister: Repliki monet polskich według projektów okresu międzywojennego, Klęczący rycerz, „240 lat Mennicy Polskiej”, Warszawa: Mennica Polska S.A., s. 6.
