Klasyfikacja fregat żaglowych – system klasyfikacji fregat żaglowych wedle liczby dział stosowany w XIX wieku przez niektóre państwa zachodnie. Oficjalnie przyjęty przez United States Navy.
Klasyfikacja
typ
|
maksymalna liczba dział
|
minimalna liczba dział
|
pokłady działowe (w tym główny pokład)
|
I klasa
|
50[1]
|
42[2]
|
2[2]
|
II klasa
|
36[2]
|
28[2]
|
1 lub 2[2]
|
III klasa
|
24[2]
|
20[2]
|
1[2]
|
Zastosowanie
United States Navy zaczęła powszechnie stosować powyższy system klasyfikacji od 1825 roku[3]. Królewski Instytut Architektów Morskich, międzynarodowa organizacja budowniczych okrętów, od 1860 roku również stosował ten system[1].
Nowy system, opierający się na wadze pocisków wystrzelonych z całej burty, został zaadaptowany podczas wojny secesyjnej[4]. Do 1875 roku został zastąpiony systemem klasyfikacji okrętów wojennych wedle tonażu[5].
Przypisy
- ↑ a b The Royal Institution of Naval Architects: Transactions of the Royal Institution of Naval Architects, Volume I. The Royal Institution of Naval Architects, 1860. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c d e f g h Nautical Research Guild: Nautical research journal, Volumes 26-27. Nautical Research Guild, 1980. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Register of the Commissioned and Warrant Officers of the Navy of the United States, including Officers of the Marine Corps, and other, for the Year 1825. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Charles Brandon Boynton: The History of the Navy During the Rebellion, Volume 1. D. Appleton and Company, 1870. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Annual Report of the Chief of the Bureau of Steam-Engineering 1875. United States Government Printing Office, 1876. (ang.).Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce