Kirił Petkow (bułg. Кирил Петков; ur. 18 kwietnia 1961) – bułgarski skoczek narciarski, reprezentant Bułgarii w latach 1982–1988. Uczestnik mistrzostw świata z 1987, na których zajął 28. miejsce na skoczni normalnej.
Największe sukcesy odnosił w konkursach Pucharu Europy (zawody niższej rangi od Pucharu Świata). 26 grudnia 1985 był siódmy w St. Moritz, a trzy dni później zajął najwyższe w karierze piąte miejsce w konkursie w St. Aegyd. W czołowej dziesiątce plasował się jeszcze pięciokrotnie (w tym szóste miejsce w hiszpańskiej La Molinie w marcu 1986).
Najwyższe miejsce w Pucharze Świata osiągnął 11 grudnia 1988 w Lake Placid. Po skoku na 62 m zajął 62. miejsce. Był to również jego ostatni start w zawodach międzynarodowych.
Przebieg kariery
W marcu 1982 wystartował w zawodach międzynarodowych w Oberhofie (nie zaliczanych do żadnego cyklu zawodów FIS). W pierwszym konkursie rozegranym 5 marca na skoczni normalnej zajął 16. miejsce po skokach na 61 i 68,5 m (wśród 27 zawodników)[1]. Dzień później na większym obiekcie osiągnął 36. lokatę. Pod koniec marca wystąpił w zawodach międzynarodowych w Oberwiesenthal, gdzie zajmował 60. i 45. miejsce[2]. 20 lutego 1983 pojawił się w konkursie Pucharu Europy w Travniku, jednak nie zdobył punktów (31. miejsce)[2].
W 1983 wystąpił na uniwersjadzie rozgrywanej w Bułgarii. Po skokach na 72,5 m i 74 m zajął 27. miejsce, wyprzedzając siedmiu zawodników[3]. 13 marca 1983 uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów. Zajął 47. miejsce na skoczni normalnej (66,5 i 62 m), wyprzedził pięciu zawodników (w tym Roberta Witkego i Jana Kowala)[4]. W sezonie tym wystąpił jeszcze w zawodach w Oberwiesenthal (24. i 29. miejsce)[2].
W Turnieju Czterech Skoczni i Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1984 w Oberstdorfie. Po skoku na 94 m osiągnął 71. miejsce (skakało 95 zawodników) – był to jego najlepszy wynik w karierze w konkursach Turnieju Czterech Skoczni[2][5]. W Garmisch-Partenkirchen był 78., w Innsbrucku ukończył konkurs cztery miejsca niżej, a w Bischofshofen nie startował. W klasyfikacji generalnej zajął 90. miejsce z notą 192,0 pkt[6].
We wrześniu 1985 wystąpił w licznie obsadzonych zawodach letnich we Frenštácie (Grand Prix Frenštát). Zajął 40. miejsce, będąc najlepszym z Bułgarów (startowało 88 skoczków)[7]. Miesiąc później zajął 22. miejsce w zawodach międzynarodowych rozgrywanych w tym samym mieście (Pohár Národní Fronty)[2].
W sezonie 1985/1986 wziął udział w największej liczbie konkursów w karierze. Skakał jednak wyłącznie w Pucharze Europy. 26 grudnia 1985 uzyskał siódmą pozycję w zawodach w St. Moritz, trzy dni później był piąty w St. Aegyd. 10 stycznia 1986 był ósmy w Tarvisio. Tej zimy jeszcze czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce – był ósmy w Les Rousses, siódmy w Sarajewie, dziewiąty w Travniku i szósty w La Molinie. Poza tymi konkursami nie plasował się w czołowej piętnastce. Zdobył w tym sezonie 62 punkty i zajął w klasyfikacji generalnej szóste miejsce – najwyższe w karierze[2].
W sezonie 1986/1987 również skakał wyłącznie w Pucharze Europy, jednak nie zdobywał punktów (23. miejsce w Planicy było jego najlepszym wynikiem). W lutym 1987 roku po raz pierwszy i ostatni wystąpił na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Zawody rozpoczął od 56. pozycji na skoczni dużej (89 i 101,5 m). W konkursie drużynowym reprezentacja Bułgarii zajęła ostatnią, 17. pozycję. Największy sukces odniósł jednak w ostatnim konkursie na skoczni normalnej, w którym po skokach na 83,5 i 85 m zajął 28. lokatę[8]. Był w tym konkursie najlepszym bułgarskim skoczkiem (wyprzedził bezpośrednio Władimira Brejczewa)[9][2].
We wrześniu 1987 zajął 31. miejsce w zawodach w Kandersteg i 34. miejsce we Frenštácie. Wystąpił również w Turnieju Czterech Skoczni 1987/88, jednak zajmował miejsca poza pierwszą setką (w łącznej klasyfikacji był 98. zawodnikiem). W styczniu 1988 wystąpił w czterech konkursach Pucharu Europy, punkty zdobył tylko w słabo obsadzonym konkursie w Borowcu (14. miejsce). W generalnej klasyfikacji PE zajął 130. miejsce[2].
W sierpniu 1988 w zawodach letnich w Hinterzarten zajął 96. miejsce. Tydzień później był 76. w Kandersteg. W grudniu 1988 poleciał na północnoamerykańskie konkursy Pucharu Świata. Dwukrotnie był 67. w Thunder Bay. 10 i 11 grudnia 1988 w Lake Placid wystąpił w ostatnich w swojej karierze konkursach Pucharu Świata. W pierwszym był 63., w drugim po skoku na 62 m uplasował się jedno miejsce wyżej. Po tych zawodach nie brał udziału w większych imprezach międzynarodowych[2].
Statystyki
Opracowano na podstawie:[2]
Mistrzostwa świata
| Mistrzostwa
|
Data
|
Skocznia
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota łączna
|
Miejsce
|
Strata
|
Zwycięzca
|
Źródło
|
| 1987, Oberstdorf
|
20 lutego 1987
|
normalna
|
ind.
|
83,5
|
85,0
|
198,1
|
28.
|
26,3
|
Jiří Parma
|
[10]
|
| 15 lutego 1987
|
duża
|
ind.
|
89,0
|
101,5
|
151,2
|
56.
|
64,8
|
Andreas Felder
|
[11]
|
| 17 lutego 1987
|
duża
|
druż.
|
100,0
|
100,0
|
166,0
|
17.
|
–
|
Finlandia
|
[12]
|
Puchar Europy
W zawodach Pucharu Europy, podobnie jak w ówczesnych zawodach Pucharu Świata, obowiązywała inna punktacja.
Turniej Trzech Państw
| Sezon
|
Nota
|
Miejsce
|
| 1986
|
531,8
|
30.
|
| 1987
|
346,3
|
24.
|
| 1988
|
176,9
|
84.
|
Turniej Czeski
| Sezon
|
Nota
|
Miejsce
|
| 1987
|
300,9
|
32.
|
Turniej Schwarzwaldzki
| Sezon
|
Nota
|
Miejsce
|
| 1986
|
361,6
|
24.
|
Inne zawody zimowe
Zawody letnie
Przypisy
Bibliografia
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}