Nie mylić z: łódzkim kinem „Adria Palace”, działającym w okresie międzywojennym przy ul. Wierzbowej 7, oraz łódzkim kinem „Adria”, działającym w latach 1959–74 w nieistniejącej już kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 150.

Kino „Adria”

Front budynku kina „Adria” (kwiecień 2018)
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Bolesława Limanowskiego 200
Styl architektoniczny	modernizm
Inwestor	Miejski Zarząd Kin w Łodzi[1]
Powierzchnia użytkowa	1646 m²[1]
Rozpoczęcie budowy	1973
Ukończenie budowy	1975
Położenie na mapie Łodzi Kino „Adria”
Położenie na mapie Polski Kino „Adria”
Położenie na mapie województwa łódzkiego Kino „Adria”
51°47′35,3″N 19°24′48,4″E/51,793139 19,413444
Multimedia w Wikimedia Commons

Kino „Adria” – kino w Łodzi przy ulicy Bolesława Limanowskiego 200, działające w latach 1975–2001. Wybudowano je w latach 1973–1975 na terenie osiedla Teofilów-Wielkopolska. Do 1993 roku nosiło nazwę „Iwanowo”, na cześć znajdującego się w Rosji miasta partnerskiego Łodzi. W momencie powstania było to jedno z najnowocześniejszych kin w Polsce pod względem warunków technicznych.

W latach 1973–1975 z inicjatywy Miejskiego Zarządu Kin w Łodzi zbudowano na osiedlu Teofilów-Wielkopolska budynek zaprojektowany specjalnie do celów kinowych^[2]. Wykonawcą inwestycji było Łódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego nr 3^[3], a znalazła się ona w planie społeczno-gospodarczym rozwoju Łodzi w 1975 r., przyjętym 19 grudnia 1974 roku przez Radę Narodową Miasta Łodzi^[4]. Kino otwarto 30 kwietnia 1975 roku^[a][3]. Uroczystość otwarcia odbyła się w obecności delegacji z ZSRR^[2][3], a podczas niej wyświetlono premierowy Kwartalnik filmowy – filmową kronikę łódzką przygotowawaną przez Wytwórnię Filmów Oświatowych – oraz radziecki melodramat wojenny Los generała(inne języki) (ros. Высокое звание. Ради жизни на земле, 1974), drugą część dyptyku w reż. Jewgienija Kariełowa^[3].

Wówczas kino to było pierwszą tego typu placówką w Polsce korzystającą z tak nowoczesnych rozwiązań technicznych oraz rozmaitych udogodnień dla widzów (szatnia, kawiarnia). Kino nazwano „Iwanowo”, w ramach upamiętnienia umowy o partnerstwie miast podpisanej przez Łódź z rosyjskim Iwanowem (równocześnie w Iwanowie działalność rozpoczęło kino „Łódź”, a obie placówki miały utrzymywać stały kontakt). Oprócz pokazów kinowych odbywały się w tym miejscu różne imprezy okolicznościowe, takie jak Dzień Dziecka czy Mikołajki^[2][3].

Sala kina wyposażona była w projektory 70 mm, duży panoramiczny ekran i 570 foteli^[b]. Oferowała przy tym dobre warunki akustyczne. Obok kabiny projekcyjnej zbudowano stanowisko lektorskie, z którego czytano polskie listy dialogowe dla filmów wyświetlanych w oryginalnej wersji językowej. Aby zapewnić widzom komfort, zwiększono odległość między rzędami w porównaniu do innych kin. Budynek był też dobrze ogrzewany. Znajdowała się w nim szatnia z dwoma wejściami – dla wchodzących oraz dla wychodzących z projekcji. Osoby z obsługi ubrane były w zielone mundurki i zajmowały się przyjmowaniem okryć w szatni oraz wskazywaniem widzom miejsc na sali^[2].

Repertuar kina „Iwanowo” był zróżnicowany – grano zarówno filmy polskie, jak i zagraniczne. Pod koniec lat 80. organizowano w nim projekcje wideo – w holu kina, obok szatni, ustawiano telewizor z podłączonym magnetowidem, a przed nim kilkanaście rzędów krzeseł. Filmy odtwarzano z kaset VHS, w wersjach z nagraną w Polsce ścieżką lektorską^[2].

Na początku lat 90. kina łódzkie były w użytkowaniu wieczystym skarbu państwa, a administrowało nimi państwowe przedsiębiorstwo Instytucja Filmowa Dystrybucji Filmów „Helios”. Kierownictwo kina „Iwanowo” wydzierżawiło wówczas budynek od państwowego „Heliosa”. Na ekrany „Iwanowa” nie dopuszczano jednak filmów premierowych, co w połączeniu z zaległościami kierownictwa w czynszu sprawiło, że w styczniu 1993 roku rozwiązano umowę. W maju 1993 roku państwowa Instytucja Filmowa Dystrybucji Filmów „Helios” oddała „Iwanowo” w dzierżawę prywatnej spółce pracowniczej Centrum Filmowe „Helios 2000”^[6]. Wówczas kinu nadano nazwę „Adria”^[2][6].

Przez pewien czas kondycja finansowa kina była dobra. Organizowano w nim premiery filmowe poprzedzone prelekcjami. Obiekt, administrowany przez Centrum Filmowe „Helios 2000”, został zmodernizowany pod względem technicznym – wyposażono go w nową aparaturę projekcyjną oraz system dźwiękowy Dolby Stereo Prologic. Kino okazało się jednak na dłuższą metę nierentowne^[1][2]. W 2001 roku CF „Helios 2000” (wówczas jako Centrum Filmowe „Helios” S.A.) zakończyło dzierżawę obiektu i oddano go pod wynajem^[1].

W 2006 w budynku kina rozpoczął działalność klub muzyczny „Dekompresja”, który przeniósł się tam z poprzedniej siedziby przy ul. Krzemienieckiej 2^[7]; klub został zamknięty w 2014 i od tego czasu budynek pozostaje niezagospodarowany i stopniowo niszczeje^[2].

• Piotr Kulesza, Anna Michalska, Michał Koliński: Łódzkie kina. Od Bałtyku do Tatr. Wyd. I. Łódź: „Księży Młyn” Dom Wydawniczy, Michał Koliński. Muzeum Kinematografii w Łodzi, 2015, s. 70–71. ISBN 978-83-7729-229-7. OCLC 943687743.