Khaidir Anwar
| Data urodzenia
|
11 listopada 1932
|
| Data śmierci
|
1995
|
| Zawód, zajęcie
|
językoznawca, socjolingwista
|
| Narodowość
|
indonezyjska
|
Khaidir Anwar (ur. 11 listopada 1932[1], zm. 1995[2][3]) – indonezyjski językoznawca i socjolingwista.
Studia magisterskie podjął na Uniwersytecie Columbia[3]. Jako lingwista kształcił się także w Edynburgu[3]. Doktorat z socjolingwistyki uzyskał w 1976 roku na Uniwersytecie Londyńskim, gdzie obronił rozprawę Indonesian: The Development and Use of a National Language[1]. W latach 1973–1982 był wykładowcą na SOAS University of London[1].
W 1957 roku wziął ślub. Z żoną Wahidar miał trójkę dzieci[1]. Ich pierwsza córka Dewi Fortuna Anwar jest uczoną, druga córka Sri Danti Anwar – urzędniczką, trzecia zaś (Desi Anwar) – dziennikarką.
Wybrana twórczość
- Indonesian: The Development and Use of a National Language (1980)
- Fungsi dan peranan bahasa: sebuah pengantar (1984)
- Beberapa aspek sosio-kultural masalah bahasa (1995)
Przypisy
- ↑ a b c d Khaidir Anwar. Apa dan Siapa. [dostęp 2020-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-28)]. (indonez.).
- ↑ 23489213. viaf.org. [dostęp 2020-01-15]. (ang.).
- ↑ a b c C.W.C.W. Watson C.W.C.W., Obituary: Khaidir Anwar (1932–95): A personal memoir, „Indonesia Circle. School of Oriental & African Studies. Newsletter”, 24 (70), 1996, s. 271–275, DOI: 10.1080/03062849608729882, ISSN 0306-2848 [dostęp 2020-01-14] (ang.).