Holandia miała znaczący udział w transatlantyckim handlu niewolnikami[2]. W 1814 roku król Zjednoczonych NiderlandówWilhelm I wydał zakaz handlu niewolnikami transatlantyckimi przez holenderskie statki[2].
1 stycznia 1860 roku Ustawa o polityce rządu Holenderskich Indii Wschodnich (hol. Wet vaststelling van het Reglement op het beleid der regering van Nederlandsch Indie.) zniosła niewolnictwo na terenie Holenderskich Indii Wschodnich[2]. W 1862 roku przejęto ustawę o zniesieniu niewolnictwa w Surinamie i Antylach Holenderskich (hol. Wetten ter opheffing der slavernij in Suriname en de Nederlandse Antillen), która weszła w życie z dniem 1 lipca 1863 roku[2].
Zniesienie niewolnictwa uczczono w Paramaribo 21 wystrzałami armatnimi z twierdzy Fort Zeelandia[2]. Wolność uzyskało ok. 33 tys. niewolników w Surinamie i ok. 12 tys. w Antylach Holenderskich[2]. Byli niewolnicy zostali jednak prawnie zobowiązani do pracy na plantacjach przez kolejnych dziesięć lat[2]. Dawni właściciele niewolników otrzymali rekompensaty w wysokości od 150 do 300 guldenów za niewolnika[2].
Obchody
Ketikoti obchodzone jest w Surinamie jako święto państwowe[1][2]. Święto zostało ustanowione dekretem rządu z 2 lutego 1960 roku jako Dzień Wyzwolenia[3]. Nazwa została zmieniona dekretem rządu na Keti Koti 28 sierpnia 1993 roku[3].
Podczas Ketikoti odbywają się parady Bigi Spikri (pol. „Duże lustro”), których uczestnicy noszą tradycyjne stroje[2].
W 1963 roku, w 100. rocznicę zniesienia niewolnictwa, odsłonięto w stolicy Surinamu Paramaribo pomnik kwakoe – uwolnionego afrykańskiego niewolnika, który zerwał łańcuchy[2].
Największe obchody w Holandii organizowane są w Oosterpark w Amsterdamie, gdzie znajduje się pomnik upamiętniający zniesienie niewolnictwa[2].
