Dwie z planet układu należą do typu superziemi i znajdują się w ekosferze. Jedna z tych planet, Kepler-62f jest o jedynie 40% większa od Ziemi i w momencie jej odkrycia była to najbliższa rozmiarem Ziemi planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze jej gwiazdy.
Nazwa i odkrycie
Układ planetarny został odkryty w ramach misji Kepler, skąd pochodzi jego nazwa, numer „62” oznacza, że jest to sześćdziesiąty drugi obiekt tego typu skatalogowany w ramach tej misji[1]. Planety układu zostały odkryte metodą tranzytową[1].
Charakterystyka
Orbity planet układu Kepler-62 w porównaniu do wewnętrznego Układu Słonecznego
Gwiazda
Gwiazda centralna układu, skatalogowana wcześniej jako 2MASS J18525105+4520595, jest mniejsza i chłodniejsza od Słońca[1]. Gwiazda należy do typu pomarańczowych karłów (typ widmowy K2V)[2]. Jej promień wynosi około 62% R☉, a jej masa około 69% M☉[2]. Jej jasność stanowi zaledwie jedną piątą jasności Słońca[1], a temperatura powierzchni wynosi około 4925 ± 70 K[2]. Wiek gwiazdy wynosi siedem miliardów lat, czyli jest ona sporo starsza od Słońca, położona jest w gwiazdozbiorze Lutni i odległa o około 1200 lat świetlnych od Ziemi[1].
Układ planetarny
Układ planetarny składa się z pięciu planet, z czego dwie znajdują się w ekosferze, co oznacza, że na ich powierzchni mogą panować odpowiednie warunki do powstania życia podobnego do życia istniejącego na Ziemi[1]. Planeta Kepler-62f jest o 40% większa od Ziemi, co czyni ją, w momencie ogłoszenia jej odkrycia, najbardziej zbliżoną rozmiarem do Ziemi planetą znajdującą się w ekosferze jej gwiazdy[1]. Kepler-62f jest także najprawdopodobniej planetą skalistą. Inna planeta, Kepler-62e, jest o około 60% większa od Ziemi i orbituje wokół swej gwiazdy na wewnętrznej granicy ekosfery[1]. Zakładając, że na tych planetach istnieje atmosfera podobna do ziemskiej, to temperatura ich powierzchni wynosiłaby około 30 °C (62e) i -28 °C (62f)[3]. Wnioskując z ich rozmiaru, są to najprawdopodobniej planety oceaniczne[4]
Średnice wszystkich planet, począwszy od najbliższej słońca do najdalszej, wynoszą odpowiednio 1,31, 0,54, 1,95, 1,61 i 1,41 promienia Ziemi[2]. Masy planet nie zostały dokładnie określone i podane są w przybliżeniu ich maksymalne teoretycznie wyliczone wartości[2].
