|
Kepler-35
Kepler-35
| Dane obserwacyjne (J2000)
|
| Gwiazdozbiór
|
Łabędź
|
| Rektascensja
|
19h 37m 59,2726s[1]
|
| Deklinacja
|
+46° 41′ 22,952″[1]
|
| Paralaksa (π)
|
0.5215 ± 0.0336″[1]
|
| Odległość
|
5365,4 ± 140,3 ly
1645 ± 43 pc[2][3]
|
| Wielkość obserwowana
|
15,726m[2]
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Rodzaj gwiazdy
|
Gwiazda podwójna typu Algol[1]
|
| Typ widmowy
|
G[3]
|
| Masa
|
0,8877 +0,0051−0,0053 / 0,8094 +0,0042−0,0045[2][3] M☉
|
| Promień
|
1,0284 +0,002−0,0019 / 0,7861 +0,002−0,0022[2][3] R☉
|
| Metaliczność [Fe/H]
|
-0,34 ± 0,2[2][3]
|
| Inklinacja
|
90,4238 +0,0076−0,0073°[2]
|
| Przyspieszenie grawitacyjne
|
4,3623 ± 0,002 / 4,5556 ± 0,0016[2] cgs
|
| Wiek
|
8-12 mld lat[2]
|
| Temperatura
|
5606 ± 150[2][3] / 5202 ± 100 K[2]
|
| Charakterystyka orbitalna
|
| Półoś wielka
|
0,17617 +0,00029−0,0003[2][3] AU
|
| Okres orbitalny
|
20,733666 ± 0,000012 dni[2][3]
|
| Mimośród
|
0,1421 +0,0014−0,0015[2][3]
|
| Alternatywne oznaczenia
|
|
|
Kepler-35 – układ binarny gwiazd położony w gwiazdozbiorze Łabędzia w odległości około 5400 lat świetlnych[2][3]. Na układ składają się dwie gwiazdy ciągu głównego, które nazywają się Kepler-35 A i Kepler-35 B i które mają odpowiednio 89% i 81% masy Słońca, oraz krążą wokół wspólnego środka masy w ciągu 20,73 dni[2][3]. Układ został odkryty w ramach misji Kepler wraz z innym układem podwójnym Kepler-34[2][5].
Charakterystyka
Układ podwójny Kepler-35 składa się z dwóch gwiazd niewiele mniej masywnych od Słońca o typie widmowym G[3]. Krążą one wokół wspólnego środka masy w ciągu 20,73 dni. Mimośród orbity wynosi 0,14, a półoś wielka 0,176 AU[2][3]. System ten jest zmienną zaćmieniową typu Algol[1].
Układ planetarny
Układ planetarny gwiazdy podwójnej Kepler-35 składa się z jednej znanej nam planety – gazowego olbrzyma Kepler-35 (AB) b[2][3][4]. Jest to planeta okołopodwójna[2][3], gdyż krąży ona wokół obu składników gwiazdy podwójnej. Jej okres orbitalny wynosi 131,5 dni, a jej masa jest ~40-krotnie większa od masy Ziemi[2][3][4].
Symulacje numeryczne formacji układu planetarnego Kepler-35 wykazały, że uformowanie się dodatkowych planet skalistych w ekosferze jest wysoce prawdopodobne, oraz że orbity tych planet mogłyby być stabilne. Układ Kepler-35 posiada względnie szeroką ekosferę, oraz wysoką zdolność do formowania planet w tej strefie, co sprawia, że może posiadać jedną planetę nadającą się do zamieszkania[6].
Planeta została odkryta metodą tranzytową[2][3][4].
| Planeta
|
Masa
[ MJ ]
|
Promień
[ RJ ]
|
Okres
[ d ]
|
Półoś wielka
[ AU ]
|
Mimośród
|
Inklinacja
[ ° ]
|
Rok odkrycia
|
| b
|
0,127 ± 0,02
|
0,728 +0,012−0,014
|
131,458 +0,077−0,105
|
0,17617 +0,00029−0,0003
|
0,1421 +0,0014−0,0015
|
90,4238 +0,0076−0,0073
|
2012
|
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Kepler-35 -- Eclipsing binary of Algol type [online], SIMBAD [dostęp 2020-07-16] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w William F.W.F. Welsh William F.W.F. i inni, The Transiting Circumbinary Planets Kepler-34 and Kepler-35, „Nature”, 7382, 481, 2012, s. 475–479, DOI: 10.1038/nature10768, PMID: 22237021, Bibcode: 2012Natur.481..475W, arXiv:1204.3955 [dostęp 2020-10-07] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r The Extrasolar Planet Encyclopaedia — Kepler-35 (AB) b [online], exoplanet.eu, 19 listopada 2018 [dostęp 2020-07-16] (ang.).
- ↑ a b c d Open Exoplanet Catalogue - Kepler-35 (AB) b [online], www.openexoplanetcatalogue.com [dostęp 2020-07-16] (ang.).
- ↑ NASA Discovers New Double-Star Planet Systems [online], National Aeronautics and Space Administration, 11 stycznia 2012 [dostęp 2020-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-07] (ang.).
- ↑ G.O.G.O. Barbosa G.O.G.O. i inni, Earth-size planet formation in the habitable zone of circumbinary stars, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 1, 494, 2020, s. 1045–1057, DOI: 10.1093/mnras/staa757, Bibcode: 2020MNRAS.494.1045B, arXiv:2003.11682 [dostęp 2020-10-16] (ang.).
Linki zewnętrzne
Kepler-35b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
Kepler-35 w bazie SIMBAD (ang.)
|
|