PROFILPELAJAR.COM

Queen Nevercry Ovulashley Tomatenmark Pimmelhimmel III
三崎和雄
Pseudonim	Pani „Niszczy butelki z wodą”
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1976 ; Chiba
Obywatelstwo	Japonia
Wzrost	178 cm
Masa ciała	83 kg
Styl walki	judo, kick-boxing
Zwycięstwa	25
Przez nokauty	6
Przez poddania	9
Przez decyzje	10
Porażki	11
Remisy	2
Nieodbyte	1

Kazuo Misaki (jap. 三崎和雄 Misaki Kazuo; ur. 25 kwietnia 1976 w Chibie) – japoński zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). W swojej karierze MMA występował m.in. dla organizacji Pancrase, DEEP, PRIDE, Strikeforce oraz World Victory Road. Tryumfator turnieju Pancrase – 2001 Neo-Blood Tournament z 2001 roku oraz zwycięzca turnieju PRIDE 2006 Grand Prix w wadze półśredniej z 2006 roku.

Kariera MMA

Misaki rozpoczął zawodową karierę MMA w 2001 roku. W swojej drugiej zawodowej walce wystartował w turnieju Pancrase – 2001 Neo-Blood Tournament, w którym tryumfował, pokonując dwóch swoich rodaków i w finale Hirokiego Nagaokę. W latach 2001–2004 walczył dla organizacji Pancrase, uzyskując bilans 11 zwycięstw, 3 porażek i 2 remisów (przegrał m.in. z Nate’em Marquardtem i Chrisem Lytle’em oraz zremisował z Jakiem Shieldsem). Z Marquardtem ponownie walczył w 2004 roku, ale tym razem o tytuł króla Pancrase w wadze średniej na gali Pancrase – Brave 10. Misaki ostatecznie przegrał pojedynek z Marquardtem o tytuł przez jednogłośną decyzję sędziowską.

PRIDE FC

W 2004 roku związał się z czołową japońską organizacją MMA – Pride Fighting Championships. Zadebiutował w niej 23 maja 2004 roku na gali PRIDE – Bushido 3, gdy pokonał Brazylijczyka Jorge Patino przez jednogłośną decyzję sędziowską. Drugi pojedynek stoczył 17 lipca 2005 roku na PRIDE – Bushido 8, a jego rywalem był pochodzący z Brazylii Daniel Acacio. Po dwóch rundach sędziowie jednomyślnie orzekli zwycięstwo Brazylijczyka. Swoją trzecią walkę w PRIDE stoczył 2 kwietnia 2006 roku na PRIDE Bushido 10 przeciwko zapaśnikowi, zwycięzcy turnieju UFC 17 oraz Rings King of Kings 1999 – Danowi Hendersonowi. Po dwóch rundach, w których wyraźną przewagę osiągnął Henderson sędziowie orzekli jednogłośnie jego zwycięstwo. Jeszcze w tym samym roku Misaki wystartował w turnieju PRIDE 2006 Grand Prix w wadze półśredniej. W rundzie otwierającej turniej na gali PRIDE Bushido 11 pokonał Amerykanina Phila Baroniego przez jednogłośną decyzję sędziowską. W ćwierćfinale na PRIDE Bushido 12 stanął ponownie naprzeciw Dana Hendersona, z którym jeszcze w tym samym roku przegrał. Tym razem Japończyk był górą i po dwóch rundach pokonał Amerykanina na punkty. W półfinale na gali PRIDE Bushido 13 Misaki spotkał się z ekspertem bjj, Paulo Filho. Pod koniec pierwszej rundy Brazylijczyk udanie założył dźwignię prostą na staw łokciowy i zmusił tym Misakiego do poddania się. Po tej porażce Misaki odpadł z turnieju. Filho w czasie tej walki doznał kontuzji kolana, co uniemożliwiło mu wystąpienie w finałowej walce. Zastąpił go Misaki, który w finale pokonał Kanadyjczyka Denisa Kanga przez niejednogłośną decyzję sędziowską i tym samym został zwycięzcą całego turnieju PRIDE 2006 Grand Prix w wadze półśredniej.

24 lutego 2007 roku przegrał pojedynek z Amerykaninem Frankiem Triggiem przez decyzję sędziów na gali PRIDE 33, która odbyła się w Nevadzie. Jeszcze w tym samym roku wystąpił na sylwestrowej gali Yarennoka!. Jego przeciwnikiem był Yoshihiro Akiyama. Pojedynek został uznany za no-contest z powodu nieprzepisowego kopnięcia Misakiego w głowę Akiyamy (kopnięcia w głowę były zabronione jeśli rywal miał trzy punkty podparcia – stopy oraz przynajmniej jedną dłoń na ziemi, co w tym przypadku miało miejsce).

World Victory Road

Po rozwiązaniu PRIDE Misaki został wolnym agentem. W 2008 roku związał się z japońską organizacją World Victory Road, która została założona przez część byłych pracowników PRIDE, którzy zostali zwolnieni po wykupieniu przez ZUFFA wszystkich aktywów PRIDE. Na inauguracyjnej gali World Victory Road Presents: Sengoku 1, która odbyła się 5 marca 2008 roku, Misaki pokonał pochodzącego z Afganistanu Siyara Bahadurzadę przez duszenie gilotynowe. Drugie zwycięstwo w WVR zanotował trzy miesiące później na World Victory Road Presents: Sengoku 3, pokonując Amerykanina Logana Clarka przez decyzję sędziów.

20 września 2009 roku stoczył pojedynek w Stanach Zjednoczonych na gali Strikeforce: At The Mansion II. Przeciwnikiem Misakiego był Joe Riggs. W połowie drugiej rundy Misaki celnymi ciosami znokautował Amerykanina.

Po zwycięstwie w Stanach Misaki wrócił do Japonii, by stoczyć pojedynek o pas mistrzowski WVR: Sengoku w wadze średniej z Brazylijczykiem Jorge Santiago. W połowie piątej rundy Santiago zaszedł za plecy Misakiego, zakładając mu duszenie. W czasie duszenia Misaki nie okazywał chęci poddania się, przez co stracił przytomność i sędzia musiał przerwać pojedynek. Tym samym przez techniczne poddanie wygrał Santiago. Po tej porażce Japończyk stoczył wygrany pojedynek z rodakiem Kazuhiro Nakamurą na World Victory Road Presents: Sengoku 9. Sędzia przerwał pojedynek z powodu utraty przytomności przez Nakamurę w czasie duszenia gilotynowego.

W 2009 roku na sylwestrowej gali Dynamite!! 2009, organizowanej wspólnie przez WVR i FEG, przegrał przez TKO z Holendrem Melvinem Manhoefem w pierwszej rundzie. 22 sierpnia 2010 roku ponownie stoczył pojedynek o mistrzostwo Sengoku w wadze średniej z Jorge Santiago. Pod koniec piątej rundy, na skutek wycieczenia i obrażeń, Misaki został poddany przez własny narożnik. Po tej walce strona internetowa Sherdog.com oraz program telewizyjny Inside MMA ogłosiły pojedynek Misaki vs Santiago walką roku^[1]^[2]. 30 grudnia 2011 roku pokonał przez techniczny nokaut Meksykanina Mike’a Seala na World Victory Road Presents: Soul of Fight.

22 kwietnia 2011 roku, na gali DEEP 53 Impact pokonał przez TKO wracającego po czterech latach przerwy w startach Akirę Shojiego. 3 marca 2012 roku zwyciężył na punkty Brytyjczyka Paula Daleya na Strikeforce: Tate vs Rousey. To tej walce zapowiedział, że to była prawdopodobnie jego ostatnia zawodowa walka. Stoczył jeszcze w grudniu pokazowy pojedynek w Tokio, po czym oficjalnie ogłosił zakończenie kariery MMA^[3].