Pod koniec lat pięćdziesiątych założył kartotekę minimów gwiazd zaćmieniowych (potem kontynuowaną przez Jerzego Kreinera). Twierdził, że w roku 1961 odkrył pyłowe księżyce Ziemi (księżyce Kordylewskiego)[2] w punktachLagrange’a układu Ziemia–Księżyc[3]. Chciał aby nazwano je Księżycami Polskimi[2]. Dla sprawdzenia tych zjawisk zorganizował między innymi w latach 1966, 1973 i 1974 trzy wyprawy morskie na wody równikowe[2].
Został odznaczony Brązowym Medalem NASA w 1972, w 1973 Złotym Krzyżem Zasługi, w 1974 Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Medalem 500-lecia Urodzin Kopernika, w 1979 Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta[2].
W 1929 r. poślubił Jadwigę Pająkównę. Miał z nią czwórkę dzieci: Jerzego, Zbigniewa, Wandę Kordylewską-Dutkę i Leszka[1]. Zbigniew Kordylewski został pracownikiem naukowym Zakładu Fizyki Słońca Centrum Badań Kosmicznych PAN we Wrocławiu[4].