Jest to trójnawowa bazylika, z kopułą. Jej budowę rozpoczęto w Boże Narodzenie 1842 z inicjatywy króla Ottona von Wittelsbach i królowej Amelii von Oldenburg. Prócz ułożenia kamienia węgielnego, fundatorzy zadecydowali o zniszczeniu 72 świątyń bizantyńskich, używając ich elementów do budowy katedry – miejsca przyszłych uroczystości koronacyjnych i pogrzebowych władców. Dzieło zakończono w 1863, czyli wkrótce po detronizacji Ottona.
Nad placem, przed świątynią, znajduje się pomnik arcybiskupa Damaskina.
