Puchar Pokoju i Przyjaźni, także Puchar Krajów Demokracji Ludowej i Puchar Przyjaźni Krajów Socjalistycznych – cykl wyścigów kartingowych, odbywający się wśród zawodników państw socjalistycznych w latach 1964–1989.
Historia
W ramach pucharu wyłaniano mistrza wśród kierowców i narodów. Pierwsza edycja cyklu odbyła się w 1964 roku, a wzięli w niej udział zawodnicy polscy, radzieccy, węgierscy i wschodnioniemieccy. Odbyły się wówczas trzy eliminacje (w NRD, Polsce i na Węgrzech). W pierwszych latach puchar zdominowali zawodnicy NRD, których gokarty były napędzane przez silniki MZ o pojemności 125 cm³[1]. Pierwszym mistrzem został Winfried Parthum[2]. Podczas zawodów w Szegedzie w 1968 roku śmiertelnemu wypadkowi uległ Klaus Schuring, któremu przyznano pośmiertnie tytuł mistrzowski[3].
Do początku lat 70. tytuły dzielili między sobą kierowcy z NRD i ZSRR. W 1970 roku w zawodach zadebiutowała Czechosłowacja, która już rok później zdobyła mistrzostwo narodów, a kierowcy z tego kraju sześć razy z rzędu byli mistrzami w klasyfikacji kierowców[4]. W sezonie 1974 w cyklu zadebiutowała Bułgaria, a w 1980 Rumunia[5]. Puchar organizowano do 1989 roku[6].
Mistrzowie
Przypisy
Bibliografia
