PROFILPELAJAR.COM

Karloman I
	; Nagrobek Karlomana (pochowany za Ermentrudą).
	Król Zachodniofrankijski; (razem z Karolem Wielkim)
Okres	od 24 września 768; do 4 grudnia 771
Poprzednik	Pepin Krótki
Następca	Karol I Wielki
	Król Burgundii
Okres	od 24 września 768; do 4 grudnia 771
Poprzednik	Pepin Krótki
Następca	Karol I Wielki
	Dane biograficzne
Dynastia	Karolingowie
Data urodzenia	28 czerwca 751
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 771 ; Samoussy
Ojciec	Pepin Krótki
Matka	Bertrada z Laon
Żona	Gerperga
Dzieci	Pepin

Karloman (ur. 28 czerwca 751, zm. 4 grudnia 771 w Samoussy^[1]) – król Franków od 768 do śmierci. Pochodził z dynastii Karolingów. Był drugim synem Pepina Krótkiego i Bertrandy z Laon.

Król Franków i konflikt z Karolem

W w 754 r., w wieku trzech lat, wraz z ojcem i bratem Karolem został koronowany przez papieża Stefana II na współwładcę Franków. Po śmierci ojca odziedziczył centralną dzielnicę królestwa, obejmującą środkową Francję, Burgundię, Prowansję i Alemanię^[2]. Akwitania miała być współrządzona przez obu braci.

Bezpośrednio po śmierci Pepina w Akwitanii wybuchło antyfrankijskie powstanie Hunalda. Karloman spotkał się z Karolem w Duasdives (obecnie Moncontour w Poitou), jednak przeciwko Akwitańczykom wyruszył tylko Karol. Ostatecznie powstanie zostało stłumione – Hunald został wydany Karolowi przez gaskońskiego księcia Lupusa^[3].

Karloman zmarł tuż przed spodziewaną wojną z bratem o dominację nad państwem Franków.

Rodzina i dziedzictwo

Karloman był żonaty z frankijską arystokratką Gerpergą (ze względu na zbieżność imion, kronikarze mylili ją Gerpergą znaną też jako Dezyderata, córką Dezyderiusza, króla Longobardów, pierwszą żoną Karola Wielkiego).

Po jego śmierci mimo starań Gerpergi jego ziem nie odziedziczył najstarszy syn, Pepin – arystokracja frankijska wezwała na tron Karola, który objął władzę już po 20 dniach od śmierci brata^[1]. Ucieczka wdowy po Karlomanie wraz z jego dziećmi pod opiekę króla Longobardów stała się potem jednym z pretekstów do podboju Italii przez Karola Wielkiego.

Los rodziny Karlomana po podboju Królestwa Longobardów nie jest znany – najprawdopodobniej synowie zostali wedle zwyczaju frankijskiego „ostrzyżeni w tonsurę” i zamknięci w klasztorach^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Ernst W.E.W. Wies Ernst W.E.W., Karol Wielki, Cesarz i Święty, 1996, s. 56, ISBN 978-83-64822-56-8 .
↑ Ernst W.E.W. Wies Ernst W.E.W., Karol Wielki, Cesarz i Święty, 1996, s. 49, ISBN 978-83-64822-56-8 .
↑ Ernst W.E.W. Wies Ernst W.E.W., Karol Wielki, Cesarz i Święty, 1996, s. 50, ISBN 978-83-64822-56-8 .
↑ Ernst W.E.W. Wies Ernst W.E.W., Karol Wielki, Cesarz i Święty, 1996, s. 73, ISBN 978-83-64822-56-8 .