Karl P. Kowalczewski

Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1867 Czerniejewo
Data i miejsce śmierci	1927 Berlin
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Karl P. Kowalczewski (ur. 31 grudnia 1867 w Czerniejewie, zm. 1927) – niemiecki rzeźbiarz pochodzący z Wielkopolski.

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Akademie der Künste) pod kierunkiem Ludwiga Manzla, po ukończeniu nauki pozostał na stałe w stolicy Niemiec. Tworzył rzeźby dekoracyjne, pomniki i popiersia, ponadto zajmował się medalierstwem. W 1909 został odznaczony prestiżową nagrodą akademicką „Rompreis”. Do dorobku artystycznego Karla Kowalczewskiego należy zaliczyć ok. sto portretów medalierskich i sześć plakiet w gipsie. Jednym z najbardziej znanych jego dzieł był odsłonięty 24 czerwca 1923 Pomnik poległych strzelców gwardii^[a] na Bassinplatz, największym placu Poczdamu^[1], po wojnie przeniesiony do koszar w Geltow, Schwielowsee.

Bratem artysty był Paul Ludwig Kowalczewski (1865–1910), również rzeźbiarz. Ich siostra Dorota była żoną nadburmistrza Wrocławia, Paula Mattinga^[1].

• Gladiator (rzeźba, 1905),
• Zamyślona dziewczyna (rzeźba, 1906),
• Rybak (1906), (rzeźba)
• Fontanna Kupffanderów w Bydgoszczy (1908)
• Pomnik poświęcony poległym w 1914–1918 w Stargardzie (1924)
• Portret Ulricha von Wilamowitza-Moellendorffa.

• Muzeum Początków Państwa Polskiego, „U źródła” Paul Ludwik Kowalczewski (1865-1910)
• Hanna Sowińska, 2009 - rok okrągłych rocznic, „Gazeta Pomorska” 8 stycznia 2009