Karabin Feldstutzer 1851

Eidgenössischer Stutzer 1851
Ilustracja
Państwo

 Szwajcaria

Producent

Beuret Frères à Liège i manufaktury prywatne

Rodzaj

karabin

Historia
Produkcja

1851–1863

Wyprodukowano

ok. 6400

Dane techniczne
Kaliber

10,4–10,5 mm (0,41")

Nabój

Ładunek papierowy z 4 g prochu. Pocisk 17 g ładowany we flejtuchu.

Wymiary
Długość

1260 mm

Długość lufy

813 mm

Masa
broni

4,5 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

440 m/s

Zasięg skuteczny

750 m

Feldstutzer 1851 – szwajcarski karabin jednostrzałowy opracowany w połowie XIX wieku.

Był to pierwszy wojskowy karabin w Europie, w którym w sposób znaczący zmniejszono kaliber broni. Wynosił on 10,4–10,5 mm czyli 0.41 cala. Tymczasem w tamtym okresie karabiny wojskowe posiadały kaliber od 17,5–19 mm. Ta redukcja kalibru spowodowała, że niemal o połowę zmniejszyła się masa amunicji, dzięki czemu żołnierz mógł przenosić jej więcej. Wpłynęło to też na zmniejszenie odrzutu. Poprawiło to właściwości balistyczne pocisku, który miał znacznie bardziej płaski tor lotu w porównaniu do konkurencji. Karabin ten uważany był za bardzo celną broń.

Opis Konstrukcji

Broń odprzodowa z zamkiem kapiszonowym. Mechanizm spustowy wyposażony w przyśpiesznik. Lufa gwintowana posiada 8 bruzd prawoskrętnych. Celownik ramieniowy wyskalowany od 200 do 1000 kroków.

Broń była wyposażona w bagnet trójgranny o dług. 485 mm.

Użycie w wojsku polskim

W czasie trwania powstania styczniowego przedstawiciele Rządu Narodowego kupowali różne typy broni i wiadomo że kupowano też broń szwajcarską[1]. Być może zakupiono też i te karabiny. Nie ma jednak pewności, czy broń ta dotarła do kraju i czy została użyta w walce[1].

W czasie przeprowadzonych badań archeologicznych w latach 2013–2014 w leśnictwie Kazimierz Biskupi na terenie dawnego obozowiska powstańczego partii Kazimierza Mielęckiego znaleziono kule i pociski z powstańczej broni. Wśród znalezionych pocisków znaleziono też jeden pocisk, który zidentyfikowano jako pocisk pochodzący z Feldstutzer 1851. Pocisk miał średnicę 10,4 mm, czyli kaliber .41[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Michał Mackiewicz, Sztućce, Janczarki, Belgijczyki - o uzbrojeniu strzeleckim w powstaniu styczniowym, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej 31”, 2014, s. 142, ISSN 0551-3790.
  2. ↑ Michał Górny, Broń Strzelecka Powstania Styczniowego, Warszawa 2023, s. 281, 293.

Bibliografia

  • Hugo Schneider, Jürg Meier: Bewaffnung und Ausrüstung der Schweizer Armee seit 1817. Stocker-Schmidt, 1971.

Linki zewnętrzne