Budynek powstał w latach 1880–1882 u zbiegu ulic Piotrkowskiej i Próchnika. Autorem projektu był Hilary Majewski[1], chociaż wzbudza to wątpliwości[2]. W kamienicy pierwotnie mieścił się skład towarów fabryki Karola Scheiblera[5][6], mieściły się tam również sklepy, agendy innych przedsiębiorstw oraz luksusowe mieszkania[6]. W latach 90. XIX w. w kamienicy istniała filia warszawskiej fabryki wyrobów platerowych "Norblin i Spółka”, następnie sklep z kapeluszami przedsiębiorstwa Karola Gopperta, a od 1911 na posesji znajdowała się drukarnia „kuriera Łódzkiego”[5]. W 1927 kamienicę kupiła Kasa Emerytalno-Pożyczkowa Kolei Elektrycznych Łódzkich[6].
Architektura
Okazały czteropiętrowy budynek, zbudowany został na planie litery U, dwa potężne skrzydła rozchodzące się pod kątem około 90° połączone zostały narożną wieżą ozdobioną okrągłym wykuszem i zakończoną ośmioboczną kopułą z wieńczącym ją ozdobnym masztem. Trzeci bok tworzy oficyna. Na elewacji kamienicy można dostrzec ozdobne motywy neorenesansowe i neobarokowe. Całość robi wrażenie budowli wzorowanej na włoskim renesansie[7]. Był to pierwszy tak okazały budynek w mieście[2][4].
Kamienica została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego 20 stycznia 1971, z numerem 63[3].
↑ abcSławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3. Brak numerów stron w książce
↑Piotrkowska 11 „Kamienica Scheiblerowska”, [w:] PiotrP.MachlańskiPiotrP., Szlak ulicy Piotrkowskiej, Łódź: Urząd Miasta Łodzi, 2010, s. 11, ISBN 978-83-920871-1-3 [dostęp 2012-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04](pol.).