Kamienica Pod Świętym Józefem w Krakowie

Kamienica Pod Świętym Józefem
	nr rej. A-384 z dnia 15.06.1967
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Floriańska 20
	Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Kamienica Pod Świętym Józefem
	Położenie na mapie Polski Kamienica Pod Świętym Józefem
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kamienica Pod Świętym Józefem
	Położenie na mapie Krakowa Kamienica Pod Świętym Józefem
	50°03′47,86″N 19°56′24,04″E/50,063294 19,940011
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Pod Świętym Józefem (znana także jako Kamienica Czuszowska, Kamienica Stalmachowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Floriańskiej na krakowskim Starym Mieście.

Historia

Kamienica została wzniesiona w XIV wieku. W pierwszej połowie XVI wieku była własnością ks. Stanisława Borka, kanonika krakowskiego i kantora katedry poznańskiej. W drugiej połowie XVI wieku należała do Erazma Gałki, Stojowskich i Wojciecha Wałaszka. Na początku XVII była własnością rodziny Raciborskich, a następnie Świechowskich, Struzinów, Czyżowskich i Stalmachowiczów. W II połowie XVII wieku została uszkodzona przez pożar, po którym zniszczoną część odbudowano jako drewnianą. Rewizja urzędowa z 1682 wymienia budynek jako dwupiętrowy z murowano-drewnianą fasadą. Na początku XVII wieku kamienica była własnością rodziny Stalmachów, a następnie Zeydlerów. Przed 1743 wzniesiono dwupiętrową oficynę tylną z podpiwniczeniem. W drugiej połowie XVIII wieku kamienica należała do rajcy Feystmantla, a na przełomie XVIII i XIX wieku do rodziny Kubeckich. W 1861 na zlecenie Andrzeja Dutkiewicza wstawiono nowy portal o półkolistym zwieńczeniu, ozdobiony boniowaniem. W latach 70. XIX wieku kamienica była własnością rodziny Feigów. W 1896 na zlecenie Stanisława Banasia nadbudowano trzecie piętro oraz przebudowano gruntownie fasadę według projektu Jana Hercoka. Przed przebudową fasada, o klasycystycznym wystroju, była podzielona w partii pięter pilastrami oraz zwieńczona attyką. Okna drugiego piętra były mniejsze od okien pierwszego piętra, a nad środkowym oknem drugiego piętra znajdowała się płaskorzeźba św. Józefa z Dzieciątkiem. Nowa fasada otrzymała wystrój eklektyczny, a płaskorzeźbę św. Józefa znad okna drugiego piętra, zastąpiono zaszklonym obrazem nad środkowym oknem pierwszego piętra. Na początku XX wieku kamienica należała do rodziny Sataleckich. W II połowie XX wieku usunięto z fasady obraz św. Józefa^[1]^[2].

15 czerwca 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków^[3]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków^[2].

Architektura

Kamienica ma cztery kondygnacje. Fasada, o eklektycznym wystroju, ma trzy osie. W środkowej osi parteru znajduje się boniowany, półkoliście zwieńczony portal z 1861. Parter i pierwsze piętro oraz pierwsze i drugie piętro oddzielone są gzymsami. Okna pierwszego piętra ozdobione są gzymsowymi frontonami, w skrajnych osiach także kartuszami i girlandami, okna drugiego piętra – gzymsami nadokiennymi, a okna trzeciego piętra – kluczami. Budynek wieńczy gzyms koronujący, pod którym znajduje się fryz^[1].