Kamienica pod Fortuną – kamienica na warszawskim Rynku Starego Miasta pod numerem 22.
Historia
Kamienica powstała w XV wieku jako budynek jednotraktowy z piwnicą przykrytą stropem. W czasie gdy właścicielem była rodzina Susiigów, dostawiono trzeci trakt. W latach 1633−1635 została gruntownie przebudowana po pożarze. Przesklepiono wtedy piwnice, w których przechowywano dochody z podatków kwarcianych, oraz rozbudowano ją do czterech kondygnacji. Fasadę ozdobiono niezachowaną personifikacją Fortuny, od której wywodzi się nazwa kamienicy[2].
Po zniszczeniu w XVII wieku kamienicę odbudowano i otrzymała ona wtedy latarnię na dachu. W połowie XVIII wieku istniała tu szkoła malarstwa prowadzona przez znanych polskich malarzy: Szymona Czechowicza i Łukasza Smuglewicza (którzy w niej również mieszkali)[3].
Około połowy XIX wieku w kamienicy mieściła się kawiarnia, a w piwnicach składowane były wina Fukiera. Przed rokiem 1847 połączono czterokondygnacyjną oficynę boczną z domem tylnym. Przez kolejne lata wprowadzane były drobne modyfikacje fasady. W 1928 roku wykonano remont elewacji głównej. Polichromię wykonał na niej Felicjan Szczęsny Kowarski.
Po zniszczeniu w 1944 roku kamienicę odbudowano według projektu Wojciecha Kobylińskiego w 1953. Do dzisiaj fryz przedstawia personifikację bogini Fortuny oraz płody rolne.
W 1965 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1].
Właściciele
Przypisy
Bibliografia
- Maria Marta Słomińska: Warszawa i okolice: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo KRAM, 2003. ISBN 83-89-39406-5. Brak numerów stron w książce
- Lucyna Bialik, Małgorzata Glinka: Warszawa: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Copernicus, 2008. ISBN 978-83-7539-052-0. Brak numerów stron w książce
