Kajetan Dominik Ożarowski herbu Rawicz (ur. w 1767 roku – zm. w 1811 roku) – generał wojsk polskich, syn hetmana Piotra Ożarowskiego, starszy brat Adama Ożarowskiego, kawaler maltański (w zakonie po 1793 roku), kawaler Honoru i Dewocji[1], hrabia.
Początkowo był adiutantem hetmana polnego litewskiego Aleksandra Michała Sapiehy, następnie służył w kawalerii francuskiej skąd wyszedł z rangą porucznika.
Wstąpił do wojska polskiego 1 września 1789 do 1 Brygady Małopolskiej Kawalerii Narodowej. Kampanię 1792 wojny polsko-rosyjskiej odbył w stopniu majora. 18 października 1793 roku[2] za sprawą ojca awansował z majora bezpośrednio na brygadiera – dowódcę 1 Brygady. W 1793 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. 29 maja 1794 Tadeusz Kościuszko awansował go na generała majora.
Przypisy
- ↑ Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 220.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 141.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 208.
Bibliografia
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
