Języki drawidyjskie
Użytkownicy
|
Drawidowie
|
Liczba mówiących
|
ponad 200 mln
|
Kody rodziny językowej
|
ISO 639-5
|
dra
|
Występowanie
|
Mapka przedstawiająca rozmieszczenie języków drawidyjskich
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.
|
Języki drawidyjskie – rodzina językowa, obejmująca 85[1] języków południowych Indii i Sri Lanki. Współcześnie posługuje się nimi ponad 200 mln mówiących. Języki te prawdopodobnie miały historycznie większy zasięg, ale wraz z przybyciem Ariów zostały zepchnięte na południe.
Pod względem typologicznym języki drawidyjskie zaliczane są do języków aglutynacyjnych. Mają szyk zdania SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie).
System pisma
Do zapisu języków południowodrawidyjskich używa się różnych rodzajów pism południowoindyjskich: tamilskiego, malajalam, kannada, telugu, natomiast języki kurukh i gondi zapisuje się pismem dewanagari, zaś brahui – alfabetem arabskim.
Klasyfikacja języków drawidyjskich
Języki drawidyjskie dzieli się na trzy główne grupy: środkową, północną i południową. Do najczęściej używanych należą języki południowodrawidyjskie: tamilski i telugu (po ok. 65 mln mówiących) oraz kannada i malajalam (po ok. 30 mln).
Pogrubione zostały języki, które mają status urzędowych.
drawidyjskie |
południowe |
kannadyjsko-tamilskie |
tamilsko-kodagisjkie |
|
|
kannadyjskie |
|
|
|
|
tulu |
|
|
|
|
środkowe |
telugu-kui |
telugu |
|
|
gondi-kui |
gondi |
|
|
|
konda
|
|
|
|
|
|
koya
|
|
|
manda
|
|
|
pengo
|
|
|
|
|
|
kolami-parji |
|
|
|
|
północne |
|
|
|
|
Zobacz też
Przypisy