Język wiru

Wiru
Obszar

Southern Highlands (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

15 tys. (1981)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3 wiu
IETF wiu
Glottolog wiru1244
Ethnologue wiu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język wiru (a. witu) – język papuaski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Ialibu[1][2]. Według danych z 1981 roku posługuje się nim nieco ponad 15 tys. osób[1].

Tworzy samodzielną gałąź w ramach języków transnowogwinejskich[2][3]. Być może jest bliżej spokrewniony z językami enga-kewa-huli (wskazują na to podobieństwa strukturalne i leksykalne, ale mogą to być zapożyczenia)[2]. H. Hammarström (2018) sklasyfikował go jako izolat[4]; podobnie uczyniono w publikacji Glottolog (5.0)[5].

Sporządzono opis jego gramatyki (1967)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. ↑ a b c Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 71
  3. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14] (ang.).
  4. ↑ Hammarström 2018 ↓, s. 301.
  5. ↑ Harald Hammarström i inni, Wiru, [w:] Glottolog 5.0, Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2024, DOI: 10.5281/zenodo.10804357 [dostęp 2024-08-20] (ang.).
  6. ↑ Harland B. Kerr, A preliminary statement of Witu grammar: the syntactic role and structure of the verb, University of Hawaiʻi at Mānoa, 1967, OCLC 11738545 (ang.).

Bibliografia