PROFILPELAJAR.COM

Józef Szczepan
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1885 ; Babica
Data i miejsce śmierci	4 marca 1936 ; Kraków
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1922
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	48 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Szczepan (ur. 24 lutego 1885 w Babicy, zm. 4 marca 1936 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 24 lutego 1885 roku w Babicy, w ówczesnym powiecie rzeszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z Pasternaków^[1]. W 1906 zdał maturę w gimnazjum w Rzeszowie i rozpoczął studia w wiedeńskiej Akademii Handlowej^[2]. W 1908 został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w 18 pułku piechoty Obrony Krajowej w Przemyślu, w charakterze jednorocznego ochotnika^[3]. W październiku 1909 rozpoczął pracę w Banku Rolniczym we Lwowie, w charakterze urzędnika^[4]. Od 1 maja 1912 roku był instruktorem Polowych Drużyn Sokolich^[5].

W sierpniu 1914 roku objął dowództwo II batalionu Legionu Wschodniego. We wrześniu 1914 roku, po rozwiązaniu Legionu, został adiutantem 3 pułku piechoty. Następnie dowodził II batalionem. 6 lipca 1916 roku, po bitwie pod Gradami, jako najstarszy oficer objął dowództwo pułku w miejsce podpułkownika Henryka Minkiewicza, który dostał się do rosyjskiej niewoli^[6]. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 29 września 1916 roku, po czym ponownie objął komendę II batalionu. W czasie służby w Legionach Polskich dwukrotnie awansował: 25 października 1914 roku na porucznika i 25 czerwca 1915 roku na kapitana^[7]. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym. W połowie lutego 1918 roku, w czasie bitwy pod Rarańczą, przebywał na urlopie w Warszawie. Przedostał się do Twierdzy Bobrujsk, gdzie został dowódcą szkoły podoficerskiej 2 Dywizji Strzelców Polskich. W maju 1918 roku, po rozbrojeniu I Korpusu Polskiego, przedostał się do Kijowa, gdzie pełnił funkcję oficera łącznikowego Wojska Polskiego na Wschodzie.

W listopadzie 1918 roku wrócił do Warszawy i został przyjęty do Wojska Polskiego. W styczniu 1919 roku został inspektorem wyszkolenia piechoty w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”. Następnie objął dowództwo Grupy „A” Frontu Cieszyńskiego podczas wojny polsko-czechosłowackiej. 28 marca 1919 roku w Zegrzu objął dowództwo 3 pułku piechoty Legionów^[8]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[9].

Od 28 sierpnia 1920 roku dowodził 48 pułkiem piechoty Strzelców Kresowych^[10]. 6 maja 1922 roku został przeniesiony do rezerwy^[11]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie^[12]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I^[13]. Zmarł 4 marca 1936 roku w Krakowie po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 2 WOJ-płn-6)^[14]. Był kawalerem, dzieci nie miał^[15].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7341^[1]
Krzyż Niepodległości – 15 kwietnia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[16]
Krzyż Walecznych czterokrotnie
Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II kl. – 2 października 1919^[17],
Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego^[18].

Zobacz też

Rada Pułkowników

Przypisy

↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 1.
↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
↑ Kolekcja ↓, s. 4.
↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
↑ Kolekcja ↓, s. 3.
↑ Czesław Czajkowski, Zarys historii ..., s. 16-17.
↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 3.
↑ Czesław Czajkowski, Zarys historii ..., s. 24, 26-27.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 595.
↑ Kazimierz Galicz, Zarys historii wojennej 48-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1928, s. 16. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 156, 902.
↑ Trzecia lista oficerów rezerwowych WP, dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z dnia 14 kwietnia 1922 roku, s. 11. Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 286.
↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 261, 467. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 240, 409.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 7, 809.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-06] .
↑ Kolekcja ↓, s. 2.
↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124.
↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 8.
↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 30.

Bibliografia

Szczepan Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5884 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-22].
A.P., Ś.p. ppłk J. Szczepan, „Polska Zbrojna” nr 69 z 10 marca 1936 roku, s. 6.
Czesław Karol Czajkowski, Zarys historii wojennej 3-go Pułku Piechoty Legionów, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1930.

Linki zewnętrzne

Józef Szczepan, Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].
Podpułkownik Józef Szczepan (1885-1936) - zapomniany bohater z Babicy, [2].