Józef Feliks Zieliński (ur. 18 maja 1808 w Luberadzu, zm. 22 lutego 1878[1] w Wiosce) – polski fotograf, wynalazca, publicysta, działacz demokratyczny[2][3][4]. Autor pierwszego polskiego podręcznika o dagerotypii, wydanego w Paryżu[5][6]. Jeden z pionierów polskiej fotografii[2].
Życiorys
Józef Feliks Zieliński ukończył szkołę średnią w Warszawie, przed wybuchem powstania listopadowego był pracownikiem jednego z warszawskich banków[6]. W latach 1830–1831 uczestniczył w powstaniu listopadowym – awansowany do stopnia kapitana i odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari[2][6][7]. Po upadku powstania listopadowego wyjechał do Francji, gdzie aktywnie uczestniczył w działalności Towarzystwa Demokratycznego Polskiego[2][6]. We Francji współpracował z satyrycznym pismem emigracyjnym Pszonka, wydawanym w latach 1839–1844 w Strasburgu oraz w Paryżu – (jako pisarz, publicysta, poeta) pisząc anonimowo lub pod pseudonimem Izet-Bey[2][6].
Józef Feliks Zieliński, w latach 1942–1948 związany zawodowo z fotografią, prowadził własny zakład fotograficzny w Nantes oraz jego filię w Angers (jako firma Mrs. Feliks)[2][6]. W 1843 roku był autorem pierwszego polskiego podręcznika O dagerotypie, opublikowanego w 1844 roku przez Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Przemysłu – czyli zbiór wiadomości teoretycznych dla użytku gospodarzy, rolników, rękodzielników, przedsiębiorców, budowniczych, inżynierów wojskowych i cywilnych, uczonych, ludzi stanu, etc[5][6]. W 1848 roku uczestniczył w powstaniu wielkopolskim[2][3][6]. W 1850 roku wyemigrował do Hiszpanii - od 1854 był attaché rządu hiszpańskiego w Stambule[2]. W czasie późniejszym powrócił do Francji, gdzie pełnił funkcję inspektora generalnego rolnictwa[8]. Otrzymał francuskie obywatelstwo i został odznaczony Legią Honorową[8]. W 1873 wrócił do kraju i podjął pracę bibliotekarza (w majątku) w Wiosce[2][6].
Józef Feliks Zieliński zmarł 22 lutego 1878, pochowany w grobowcu rodzinnym (Zielińscy) w kaplicy świętej Barbary w Skępem[2][9]. Jego fotografie znajdują się m.in. w zbiorach Biblioteki Polskiej w Paryżu[10].
↑ abIgnacy Płażewski – Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii, str. 53, 55, 63. Wydawca – Państwowy Instytut Wydawniczy (1982). ISBN 83-06-00100-1
↑ abcdefghijWacław Żdżarski - Historia fotografii warszawskiej, str. 46-49. Wydawca - Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974).
