Julij Braszczajko, ukr. Юлíй Бращáйко (ur. 19 kwietnia 1875 we wsi Hłybokie pod Użhorodem, zm. 9 września 1955 w Użhorodzie) – rusiński i ukraiński prawnik, działacz polityczny i kulturalny na Rusi Zakarpackiej.

Brat Mychajła Braszczajki. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Budapeszcie, pracował jako adwokat w Użhorodzie i Chuście.

W 1919 był organizatorem Chustskiej Rady Narodowej. W okresie międzywojennym działał w wielu rusińskich i ukraińskich stowarzyszeniach społecznych, politycznych i gospodarczych (m.in. prezes Towarzystwa Proswita na Zakarpaciu, prezes Związku Adwokatów Rusi Podkarpackiej). Był jednym z głównych działaczy Ruskiej Partii Włościańskiej.

Od października 1938 do marca 1939 poseł na sejm Ukrainy Karpackiej, autonomicznego członu Czecho-Słowacji i minister w ostatnim rządu Ukrainy Karpackiej, przed jej zajęciem przez wojska węgierskie w marcu 1939.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1944 roku aresztowany przez Smiersz i zesłany do łagru w Jenakijewe w Donbasie. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na należące już do ZSRR Zakarpacie, został pozbawiony prawa wykonywania zawodu.

• Бращайки w: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. - Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2 s. 373-374.